Oppervlakkigheid heeft niet echt een positieve status. Zo wordt langdurig diepgaand contact meestal als waardevoller gezien dan kortstondig en vluchtig. Toch pakt de dagelijkse realiteit heel anders uit. Want zelfs wat, in eerste instantie, als mooi wordt beschouwd, wordt, op de langere termijn, als lelijk ervaren.
Ik hoef maar aan een willekeurige koppel te vragen hoe de eerste ontmoeting was; en wat er in de jaren veranderd is in hoe zij elkaar zien en beleven. Alsof het een voorspelbare wetmatigheid is, wordt een positieve eigenschap, meer en meer, als bijzonder irritant ervaren; en wordt het steeds moeilijker om elkaars gezelschap te verdragen. Karin: ‘wat ik vooral heel aantrekkelijk vond aan Henk was zijn reislustigheid en hang naar avontuur, maar op den duur was het wel duidelijk dat hij niets op had met enige huiselijkheid; en kan hij gewoon niet genieten van alles wat hij heeft; tegenwoordig laat ik hem met zijn motorvrienden erop uittrekken omdat hij anders ronduit ongezellig is; en blijf ik thuis met de kinderen, wat ik prima vind, maar tegelijkertijd voor het gezinsgevoel bijzonder teleurstellend’. Henk: ‘afgezien van haar evidente schoonheid viel ik destijds vooral op haar opgeruimd karakter en vermogen om blij te zijn met de kleine dingen des levens; maar hoe langer ik haar ken, irriteert het mij mateloos hoe weinig zij onderneemt en altijd in haar eigen vertrouwde kringetje ronddraait; thuis voel ik altijd een opkomende verstikking en moet ik er dan even uit om het nog te kunnen verdragen’. En dat is nog maar één voorbeeld. Bij anderen gaat ‘lekker kletsen’ naar ‘praatziek’, wordt ‘netjes’ vanzelf ‘neurotisch schoon’ en verandert ‘geduldig en bedachtzaam’, op termijn in ‘niet vooruit te branden’. Om die reden alleen al is het hebben van oppervlakkig contact beter te verdragen. Immers, voor even is iemand die liefdevol harmonisch is ingesteld aangenaam gezelschap; en hoef je er niet op te wachten totdat diezelfde persoon meegaand en plakkerig wordt. Zelfs tussen de beste vrienden is het raadzaam om elkaar niet te vaak en vooral niet voor langere tijd achter elkaar te zien. Want ook dan kunnen de ergernissen flink oplopen. Johan Cruijff zou zeggen: elk voordeel heb z’n nadeel en heeft, hoe simplistisch ook gesteld, helemaal gelijk. Immers, wie nieuwsgierig en onderzoekend van aard is, kan op termijn als opdringerig en bemoeizuchtig worden ervaren; en de persoon die van nature altijd goedlachs is, zal, op termijn, als onecht, visieloos en lichtzinnig worden beoordeeld. Mijn eigen persoonlijke neiging om voor een traktatie te willen zorgen, wordt meer dan eens als overgedienstig en dwingend ervaren.
In de psychologie heerst de norm dat de mens wel in staat moet zijn om duurzame relaties te onderhouden. Maar wie het houdt bij korte, vluchtige contacten (bindingsangst) doet het wellicht zo gek nog niet Oppervlakkigheid heeft nu eenmaal als voordeel dat je elkaar niet op de zenuwen kunt werken.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties