Het woord ‘nee’ heeft maar drie letters en is gemakkelijk uit te spreken. Na ‘mama’ en ‘papa’ is ‘nee’ meestal het eerste woord dat een kind leert spreken, om het vervolgens eindeloos te herhalen. Toch hebben juist volwassenen opvallend veel moeite om ‘nee’ te zeggen met alle nare gevolgen van dien.
Uiteindelijk komen deze mensen op mijn spreekuur met klachten van oververmoeidheid, zelftwijfel, concentratiegebrek, somberheid en eindeloos gepieker. Zij worden belaagd en overvraagd zonder daar voldoende weerstand aan te kunnen bieden. Dat juist kleine kinderen zoveel beter zijn dan volwassenen in het ‘nee’ zeggen, is veelzeggend: kleintjes hebben niet het vermogen (en geen behoefte) om zich te verantwoorden. Als zij ‘nee’ zeggen dan doen zij dat instinctief zonder zich druk maken of het sociaal wenselijk is. Volwassenen hebben een geweten ontwikkeld waardoor het weigeren van een verzoek veel eerder gepaard gaat met gevoelens van schuld en gezichtsverlies. Het is dan ook geen wonder dat vooral vrouwen het ‘nee’ zeggen zo lastig vinden. Hun verantwoordelijkheidsgevoel zorgt ervoor dat zij overdadig in discussie gaan om het uitgesproken ‘nee’ aanvaardbaar te maken. Over ‘uitgesproken’ gesproken: heel uitgesproken zijn vrouwen meestal niet. Ooit zat ik meer dan drie kwartier bij een gesprek van een goede vriendin die aan één van haar mannelijke studenten probeerde duidelijk te maken dat zijn verliefdheid op haar geen kans maakte (‘natuurlijk heb ik begrip voor hoe jij je voelt, maar het is ongepast voor mij als jouw docente om daar op in te gaan’). Niet alleen haar gedetailleerde verantwoordingen, maar vooral het feit dat zij zoveel tijd aan hem besteedde, was voldoende aanmoediging voor de student om haar nog maandenlang lastig te vallen. Om dezelfde reden hebben ouders tegenwoordig moeite om hun kroost in bedwang te houden. Een ‘nee’ is geen ‘nee’ meer. Het moderne, ouderlijke ‘nee’ gaat vergezeld van overbodige argumentaties (‘mama heeft de hele dag gewerkt, is nu moe en wil eerst even rustig een kop koffie drinken, dus kan ik nu niet met jou een spelletje spelen’), waardoor het kind handig zijn zin kan krijgen door te zeggen: ‘Oké, dan kan het wel als jij de koffie op hebt’. In vrijwel elke situatie is dus het geven van tekst en uitleg voor een ‘nee’ een directe aanleiding om er gaten in te schieten. Wie effectief ‘nee’ wil leren zeggen, zal daarom moeten leren om op vragen naar het waarom, simpelweg te antwoorden met: ‘Omdat ik het zeg’.
In een provocatieve bui zei ik tegen een patiënte: ‘Als je geen nee kunt zéggen, schrijf het dan op een spandoekje; en hou het in de lucht’. Tot mijn eigen verbazing sprak deze absurde aanwijzing haar toch aan. Het resultaat bleek even doeltreffend als de oplossing simpel was.
Tijd voor revolutie
door godsdienstwaanzinoloog, filosoof en diepdenker Hans van de Mortel
De meeste mensen kunnen of willen niks uit zichzelf doen. Zij zijn niet in staat om kritisch zelfstandig na te denken. Zij verschuilen zich in hun veilige gevoel van teruggetrokken kuddedier onder de onopvallende onzichtbare massa.
Het wachten is op de grote leider die aanmoedigt om massaal de straat op te gaan en middels grote spandoeken laat oproepen om NEE te zeggen tegen de smerige politiek van leugens, list en bedrog. Maar dat is nog niet alles. De meute, waaronder de auteur, zou bewapend met rotte eieren en tomaten dag in dag uit al die politici op het Binnenhof moeten opwachten en ermee bekogelen tot ze in staat zouden zijn hun corruptie en malversatie praktijken in het licht van de waarheid bij te stellen. Helaas, helaas. Als ik veertig jaar jonger was geweest had ik mij als een soort ‘oprecht eerlijke’ Wim Kok als de leider van de revolutie opgeworpen. Want het is nu echt de hoogste tijd voor een revolutie in Nederland. Ons land wordt al jaren door steeds grotere incompetente regenten van de wal in de sloot gedirigeerd.
Maar de domme massa in Nederland leeft niet voor niets in de grootste psychologendichtheid van de wereld. Hij is verworden tot een zielig stuk onderkruipsel van over hem zelf afgeroepen ellende door altijd maar weer op de verkeerde politieke partij te stemmen en doodleuk alles te slikken dat hem via de politiek door de strot wordt gedrukt door witte boorden criminelen die de hand boven het hoofd wordt gehouden en zelden of nooit gestraft worden . Niemand hoeft op de PVV te stemmen om zijn ongenoegen in de corrupte Haagse Kliek duidelijk te maken. Massaal wegblijven van de stembus doet wonderen. Maar het volk, de voor 90% domme massa, denkt niet na. Met zijn emotionele keuze voor de waan van de dag, denkt het een optimistische verwachting aan zijn opportunistische ijdele hoop te kunnen toevoegen.
Conclusie? De mens heeft geen vrije wil en is in de loop der jaren afgezakt tot het denkniveau van een baviaan. Zou de evolutie dan echt op zijn 'Point Of No Return' zijn beland? De regressie heeft al lang geleden ingezet. Tijd voor de psycholoog. Of nog beter, voor de psychiater. Maar dan alleen die psychiater die medicatie voorschrijft. Want dat is vaak het enige dat nog helpt.
hans van de mortel
04/02/2013 17:47
(12 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties