Oorspronkelijk was het meenemen-van-iets bedoeld voor tastbare objecten, zoals een zak appels of een doedelzak. En gelukkig kunt u tegenwoordig nog steeds iets meenemen dat gedragen wordt in uw rugzak. Maar steeds vaker heeft het meenemen-van-iets betrekking op onstoffelijke zaken;
zoals een kritisch geluid, een tegenargument of een ongevraagd advies. Als uw buurman bijvoorbeeld protesteert tegen uw afstandelijke houding, dan zegt u gewoon ‘dat neem ik mee’ als middel om hem op afstand te houden. Vraag blijft natuurlijk wel wat u dan precies meeneemt. Het antwoord op deze vraag is simpel, namelijk helemaal niets. Zo is het meenemen van bezwaren, gebaren en commentaren niets anders dan een manier om voor te wenden dat u meewerkt terwijl u zich in werkelijkheid niets aantrekt van wat de ander u voor de voeten gooit. Ik bedoel, daar ligt het dan voor uw voeten, u kijkt ernaar, u glimlacht en zegt op vriendschappelijke toon: ‘dat neem ik mee’. Maar vervolgens blijft het gewoon liggen zonder dat de ander ook maar iets in de gaten heeft. Het moderne-meenemen is daarmee iets geworden wat wel te dragen is. Het onstoffelijke heeft al helemaal geen gewicht; en als u het dan ook nog gewoon laat waar het vandaan komt, dan heeft u zich er ook niet aan vertild. Vandaar ook dat het moderne-meenemen populair is onder politici en bestuurlijke bobo’s. Zij hebben helemaal geen zin om het gedachtengoed van andersdenkenden mee te dragen omdat zij al genoeg hebben aan hun eigen overtuigingen. Voor de toeschouwer blijft het, niettemin, bijzonder vermakelijk om te zien en horen hoe mensen elkaar iets proberen mee te geven. En dat meegeven is uiteraard onlosmakelijk verbonden met het meenemen. Zegt een collega bijvoorbeeld ‘wat ik jou wil meegeven is dat je mijn kritiek niet persoonlijk moet opvatten, maar als een manier om het hele team beter te maken’, dan kunt u zeggen: ‘goed, prima, bedankt voor de uitleg, dan neem ik zeker mee’. Of als uw moeder zich weer eens met iets bemoeit waar u niet op zit te wachten door te zeggen ‘ik wil je toch meegeven dat ik popel om kleinkinderen te hebben’, dan blijft de sfeer ontspannen als u zegt: ‘ja, dat begrijp ik best en dat neem ik echt wel mee, hoor!’ En zo blijft er een druk verkeer van goede bedoelingen zonder dat ook maar iemand ooit iets terug ziet van wat hij heeft meegegeven. Ook wel weer jammer.
Misschien is het daarom de hoogste tijd om mensen voor een keus te stellen: 1) u mag wat ik u meegeef alleen meenemen als u het echt gebruikt 2) u moet wat ik u meegeef teruggeven als u het niet gebruikt. Alleen dan blijft alles waar het thuishoort.
Education motivate the man for getting better oppurtunities in the life which help to make career more prosperous. Thanks for sharing this article with me which help me in learning more and focusing on research.
custom essay writing services
04/05/2015 09:00
(9 jaren geleden)
Ja, het vergt moed en je zult waarschijnlijk moeten enige scepsis naar uw vriendelijke houding te overwinnen, maar het zal de moeite waard als je eigenlijk leren de namen van de mensen die om je heen leeft.
feestjurken
10/10/2013 10:44
(11 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties