26 November 2007
Door: Jeffrey Wijnberg
Het traditionele politieke bestel schudt op zijn grondvesten. Bestaande partijen trekken nog minder leden dan zij al deden, en nieuwe partijtjes verdwijnen even rap als dat zij opkwamen.
Tegelijkertijd wisselen interne strubbelingen, gekarakteriseerd door machtsstrijd tussen enkele personen, elkaar af binnen de gevestigde partijen.
Ja, het ik-denken wordt ook in de politiek zichtbaarder, waardoor volksvertegenwoordigingen steeds vaker éénmansfracties tellen. En ondertussen lijkt het volk zich aangesproken te voelen door allerhande nieuwe stromingen, die in de peilingen van Maurice de Hond, in ieder geval virtueel, hoog scoren.
Mensen willen niet meer vastzitten in het hokje van één partij, maar deel uitmaken van een beweging. En dat is, psychologisch bekeken, een uiterst positief fenomeen, al was het alleen maar omdat het woord 'beweging' zoveel dynamiek en verandering in zich draagt.
Maar dat is niet het enige. Met een beweging ben je ook in één klap verlost van bestuurtjes, afdelingsclubjes, gewestbijeenkomsten, statuten, partijregels, overlegstructuren en algemene ledenvergaderingen.
Bij een beweging staat eenvoud voorop. Dat betekent, bijvoorbeeld, dat het hebben van een visie ook als achterhaald gezien wordt, hoewel dat natuurlijk ook als visie kan worden aangemerkt.
Hoe dan ook, ingewikkelde filosofieën worden ingeruild voor motto's, slogans en oneliners. En ik zal u eerlijk bekennen dat het mij persoonlijk bijzonder inspireert; zo intens, dat ik 's nachts niet kan slapen omdat ik bevangen raak door kretologie zoals 'ik ben niet groen, ik ben niet rood, maar zwart-op-wit', 'samen wonen, samen dromen' of 'verkikkerd op kikkerland'. Wat ook fantastisch is aan een politieke beweging is dat het beeld wordt opgeroepen van een grote nationale schoonmaakactie.
De leider van de beweging heeft in één hand een grote brandslang en in de andere hand een reuzenstofzuiger, waarmee al het ongedierte, al het gespuis en alle andere overbodige rotzooi weggespoten of opgezogen wordt.
En iedereen die meeloopt achter de grote leider aan, kan genieten van opgeruimde wegen, ontsmette binnensteden en gezuiverde schoolpleinen; om maar eens een paar plekjes te noemen waar de wind van de beweging loeihard doorheen kan waaien.
Helemaal geweldig aan een beweging is natuurlijk het gegeven dat een ieder die eraan meedoet, zelf helemaal nergens meer aan hoeft te twijfelen. Lid zijn van een beweging vraagt alleen maar om mee te bewegen op de aanwijzingen van de leider.
En die leider gaat niet per se naar links, ook niet noodzakelijkerwijs naar rechts, maar veel waarschijnlijker recht door zee, in de richting van het beloofde land, het land waar iedere landgenoot trots op kan zijn.
Synoniemen van het woord beweging zijn groei, actie, ontwikkeling, vooruitgang, allemaal woorden die zoveel positiefs in zich dragen dat ook niemand zich meer druk hoeft te maken of de beweging wel deugt.
Misschien is de meest inspirerende karakteristiek van een beweging dat het enkel en alleen maar een internetsite nodig heeft om te bestaan. En u hoeft alleen maar een e-mailtje te sturen dat u meebeweegt. Niet meer nadenken, gewoon doen.
Auteur: Jeffrey Wijnberg
Originele publicatie: de Telegraaf
Datum: ma 26 nov 2007, 00:00