Je kunt wel een kinderwens hebben, maar dat wil niet zeggen dat je, zomaar zondermeer, een kind op de wereld kunt zetten. Tenminste, zo is dat wel tegenwoordig. Die kinderwens moet wel goed beargumenteerd zijn; zodanig dat er geen speld meer tussen te krijgen is.
Probleem is ook dat die kinderwens niet het exclusieve domein meer is van de vrouw. Ook de man moet zijn duit in het zakje doen; en dan niet alleen in fysieke zin natuurlijk. Zo zal hij, bijvoorbeeld, kunnen redeneren dat de toestand in de wereld zo deprimerend is dat het wreed is om daar nieuw leven aan bloot te stellen. Een argument met een hoog gehalte aan flauwekul. Immers, nieuw leven is nu juist wat veel moois toevoegt aan de wereld; en synoniem is met een hoopvolle toekomst. Ook hoor ik vaak het argument dat het willen-hebben-van-kinderen nogal egoïstisch is, meestal aangedikt met de zin: ‘daar heeft het kind toch zelf niet om gevraagd’. Nee, natuurlijk niet. Een ongeboren kind kan nog geen vragen stellen; die bewaart hij voor als hij, vol verwondering, in het leven staat. En voor wat betreft dat egoïsme: die verdwijnt nu juist al je kinderen krijgt omdat ouders wel gedwongen worden om hun aandacht naar buiten te richten. Het mag misschien niet gezegd worden, maar het zijn juist de kinderlozen die mettertijd neigen naar ongezond egoïsme; de uitzonderingen daargelaten. Over wat je ook niet mag zeggen: ‘ik wil een kind om het gevoel-van-samen met mijn partner te versterken’. Dat mag niet gezegd worden omdat dan het hebben-van-een-kind gebruikt (lees: misbruikt) wordt als een manier om een (eventueel vervlakte) relatie uit het slop te rekken. Ook flauwekul. Immers, het willen hebben van kinderen ontstaat nu juist uit een gevoel van gezamenlijkheid; en zal nieuw leven, als vanzelf, de al aanwezige liefde tussen beiden versterken. Genoeg vrouwen die het zichzelf behoorlijk moeilijk kunnen maken als zij redeneren: ‘ik heb van binnenuit nog niet echt sterke moedergevoelens, dus kan ik het niet voor mezelf verantwoorden om nu zwanger te worden’. Nee, als je daarop zou moeten wachten, dan zou het wel eens te laat kunnen zijn. Immers, er zijn genoeg vrouwen die het gevoel van moederschap pas ervaren als zij zwanger zijn; en eventueel pas als zij eenmaal zijn bevallen. Logisch ook, omdat het gevoel van moeder-zijn er nu eenmaal komt als je ook daadwerkelijk moeder bent. Op deze manier zal onderhand duidelijk zijn geworden waarom al dat redeneren en beargumenteren van de kinderwens een zinloze exercitie is; en alleen zorgt voor zinloos uitstel.
De hedendaagse jonge vrouw in het nauw gedreven door de uitvinding van het woord: kinderwens. Door het bestaan van dat woord zal zijn zich telkens moeten afvragen of zij een dergelijk verlangen heeft: en zo ja ,waarom dan wel, zo niet waarom dan niet. Maar ik zeg: redenaties geven onnodige complicaties.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties