Je kunt gemakkelijk in de omgang zijn, wat zoveel betekent als dat je met iedereen wel kunt opschieten. Zo is het duidelijk dat het woord ‘omgang’ verwijst naar de relatie tussen twee mensen, in welke vorm dan ook. Dit klinkt logisch, maar is het blijkbaar niet. Want zelden is een woord zo verkracht als het woord ‘omgang’.
En die verkrachting van het woord ‘omgang’ hoor je terug in uitspraken als ‘wat is de beste manier om met kritiek om te gaan’ of ‘als je van de dokter hoort dat je depressief bent, hoe ga je dan daarmee om’ en ‘ik heb zoveel boosheid in mij dat ik niet weet hoe ik daarmee om moet gaan’. Op die manier worden veelal vervelende gebeurtenissen of nare emoties in één bak gegooid met de prangende vraag ‘hoe daar mee om te gaan’. Deze (tenenkrommende) vraagstelling suggereert dat er, telkens weer opnieuw, een passende oplossing zou moeten zijn voor alles waar de mens niet op zit te wachten. Belangrijke mededeling: die passende oplossingen zijn er domweg niet. En nu komt de kern van deze hele omgangskwestie: omdat de mens het blijkbaar slecht verdraagt dat er dikwijls geen oplossing bestaat voor al die verschillende tegenslagen in het leven, houdt hij de illusie in stand dat die oplossing er wel degelijk is door te stellen dat het een kwestie is van de ‘juiste omgang’. Nu moet ik wel bekennen dat juist mijn eigen beroepsgroep er enorm aan bijgedragen heeft om deze ‘oplossings-illusie’ in stand te houden. Met cursussen zoals ‘omgaan met alcoholisme’ of ‘omgaan met rouw en verdriet’ en ‘omgaan met het kind in jezelf’ worden mensen een worst voorgehouden met de (loze) belofte dat zij door zelfontwikkeling een completer mens zouden kunnen worden. En vergis je niet: in deze omgangsindustrie gaat veel geld om. Neem een willekeurig naar verschijnsel zoals ‘pestgedrag’, seksuele intimidatie’, ‘micro-agressie’, ‘borderline-persoonlijkheidsstoornis’, ‘scooterhufters’ of eetstoornis’ en plak daar aan de voorkant ‘omgaan met’ aan vast en dan heb je zo weer een cursus waar massaal op ingeschreven wordt. Het zal onderhand duidelijk zijn hoe zeer het mij tegenstaat wanneer ik als psycholoog gevraagd wordt hoe je met puntje, puntje, puntje moet omgaan, zoals bijvoorbeeld hoe het Nederlandse-Songfestival-duo zou moeten omgaan met de bakken kritiek die zij over hen heen krijgen; en dan vooral omdat zij zo hoorbaar vals zingen. Deze vraagstelling gaat volledig voorbij aan het echte probleem , namelijk dat je alleen kans maakt op succes bij het Songfestival als je, op zijn minst, zuiver zingt. Daar hoef je niet eerst een cursus ‘omgaan met kritiek’ voor te volgen.
Laatst vroeg een patiënte aan mij hoe zij om moest gaan met het impulsieve koopgedrag van haar moeder, waarop ik zei: ‘niet’; en voegde daaraantoe: ‘wel jammer dat op deze manier heel wat van je erfenis voorgoed verdwijnt’. Daar kon ze wel hartelijk om lachen.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties