Let op je bezoekt nu de archiefsite. Bekijk de actuele website hier.

Let op deze site dient als archief.
Ga naar www.psycholoogwijnberg.nl voor de actuele website.

Columns en Archief

Onbewust asociaal

23 February 2015
Door: Jeffrey Wijnberg

Niemand zal zichzelf als asociaal typeren. Asociaal gedrag wordt altijd toegeschreven aan anderen. En toch zult u er aan moeten geloven. Want ook u heeft irritante gewoontes en eigenschappen. Probleem alleen is dat u zich van geen kwaad bewust bent. En dat is al helemaal kwalijk.

Want niets is zo ergerlijk als de mens die onschuldig kijkend zijn medemens tot waanzin drijft. Een sprekend voorbeeld van onbewust asociaal gedrag is de fietser die in het donkerte zonder licht rijdt. Omdat hij zelf goed zicht heeft op alles om hem heen, gaat hij er als vanzelfsprekend vanuit dat dit omgekeerd ook zo is. Kinderlijk, dat wel. Maar spreek een fietser zonder licht aan op zijn gedrag en hij zal u voor gek verklaren. Hetzelfde geldt voor mensen die in het openbaar vervoer te hard praten. Zij zijn zo gewend aan het geluid van hun eigen stem dat er geen besef is van milieuschade. Spreek deze luidsprekers aan op hun gedrag en verontwaardiging is uw deel. Een ander mooi voorbeeld van onbewust asociaal gedrag schijnt in de ondergrondse van New York een ware plaag te zijn. Het gaat hierbij om mannen die zo wijdbeens zitten dat zij daardoor twee plekken opeisen. Blijkbaar is de wijdbeense zit zo ontspannend dat het zelfkritische brein volledig wordt uitgeschakeld. Het gaat hierbij om een vorm van zelfhypnose: het geluksgevoel is zo intens dat het zicht op de omgeving volledig wordt geblindeerd (tunnelvisie). In huiselijke kring is onbewust asociaal gedrag nog prominenter. Tikken met de voet tegen de tafel, smakken tijdens het eten, blijven zappen met de afstandsbediening, in slaap dommelen en snurken, kastdeurtjes open laten staan, kledingstukken laten slingeren, ja-zeggen-nee-doen, over de wc-bril heen plassen, praten met kauwgum in de mond, ijsberen tijdens het bellen, nagels bijten, neuspeuteren, rochelen, binnensmonds mompelen en verongelijkt zwijgen: allemaal gedragingen die het samenwonen tot een welhaast onmogelijke opgave maken. Nu is de kans groot dat u zichzelf nog steeds als uitzondering beschouwt; dat u zich helemaal niet herkent in het asociale beeld wat ik hierboven hebt geschetst. Sterker nog: u kent eigenlijk niemand anders die zo sociaalvoelend is als uzelf.

In dat geval nodig ik u uit om uw intimi te vragen waar zij zich aan storen als u in de buurt bent. En wees dan ook eens zo sportief om hun kritische noten serieus te nemen. Anders belanden al die klachten over u weer bij mij op het spreekuur.

 

 


Lees ook:

Bekijk alle columns

Reacties

RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties

Plaats uw reactie