Ook dit jaar weer zullen veel ouders overbodig verklaard worden. Dat gebeurt niet openlijk en met onmiddellijke ingang. Nee, dat is een proces dat zich langzaam maar zeker en subtiel openbaart vanaf het moment dat het kind uit huis gaat, om ergens een studie te beginnen.
Toch zullen de meeste ouders hun taak als opvoeder nog niet hebben afgeschreven. Zij verwachten nog enige sturing te kunnen geven aan het schatje dat, gevoelsmatig, nog maar daags tevoren in luiers door het huis liep. Maar zij zullen bedrogen uitkomen. Eenmaal vertrokken zal de nieuwbakken student nog maar weinig boodschap hebben aan zijn ouderlijk huis. Rationeel zal menig ouderpaar het zelfstandig-worden van hun kind als een logische en normale ontwikkeling typeren. Maar in de praktijk van alledag kunnen opvoeders hun evidente overbodigheid emotioneel maar moeilijk verkroppen. Veelvuldig zal er gebeld worden, ge-e-maild of ge-sms’t om te informeren naar het wel en wee van hun uitgevlogen vogeltjes. En aan de andere kant zullen de verhalen steeds korter worden met opmerkingen als ‘bel je alweer, ik heb je toch gisteren ook al gesproken’ of ‘ja, het tentamen ging prima, hoezo had je anders verwacht dan’ en ‘klopt, gestapt met Gerard, maar die ken je niet, dus heeft het geen zin om daarover uit te wijden’. Nu zijn meisjes iets trouwer dan jongens en eerder bereid om ook even te informeren naar het reilen en zeilen van de ouders. Maar doorgaans zal de student weinig belangstelling hebben voor het thuisfront, laat staan dat hij nog uitgebreide verhalen wil aanhoren over de ziekte van Tante Francine of de mislukte vakantie van de buren. Bij gelegenheid komt uw kind natuurlijk een weekendje langs. Maar de bedoeling is niet om bij te praten of in details te treden over de studie of nieuwe ontmoetingen. Uw kind wil vooral met rust gelaten worden, een luxe maaltijd voorgeschoteld krijgen en, als het even kan, met gewassen en gestreken wasgoed plus een beetje extra zakgeld weer huiswaarts keren. En mocht u als ouder daar moeilijk over doen, dan zullen ook de weekendbezoeken in rap tempo afnemen. Ik bedoel, opmerkingen als ‘je komt thuis alsof je een hotel geboekt heb’ of ‘zijn wij alleen nog goed voor het geld’, zullen meteen afgestraft worden. Dan zal uw kind zijn eigen extra inkomsten met een bijbaantje regelen en nog meer energie steken in het vergroten van de afstand. Zo bekeken kan het geen kwaad dat u als ouder zeurt en zuigt. Dat zal het proces van verzelfstandiging alleen maar versnellen.
Kinderen zijn leuk, vooral als ze nog alles van je aannemen. Maar vergis u niet, zo waarschuwt de Amerikaanse komiek Jerry Seinfeld: ‘jongeren zijn hier, enkel en alleen maar om de oude garde te vervangen’.
Simpel,..ouders zijn te veel met opvoeding bezig
en willen het kind naar eigenbeeld scheppen.
En luisteren ,....niet te geloven ! Zelf hebben zij geen luisterend oor voor het kind.
Het kind schreeuwde gisteren nog eens ....'luister nu eens naar mij '....Het kind wordt de psychiater ..
Mia
23/08/2012 18:17
(12 jaren geleden)
precies zoals het is.
ileenes
21/08/2012 16:30
(12 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties