Wie het verzonnen heeft, mag Joost weten. Maar zeker is wel dat de uitvinder een vrouw geweest moet zijn. Ergens logisch. Want, als manlief niet uit zichzelf een beetje aandacht aan de kinderen wil geven, dan moet hij, als vader, op een andere manier tot leven worden gewekt.
‘Even zijn hongerige ego strelen door een hele dag naar hem te vernoemen’, zo moet die vrouw gedacht hebben. En toen was daar: papadag. Deze intelligente uitvindster bedacht natuurlijk ook wat er zou gebeuren als het aan de kinderen zou worden verteld. Die kinderen roepen dan, in alle vroegte en springend op het echtelijk bed, ‘papadag, papadag’ en papa weet dan zeker dat hij er niet onderuit kan. Of als papa ergens anders woont –en die kans is tegenwoordig niet gering- dan wordt hij daags tevoren even gebeld om hem juichend er aan te herinneren dat papadag aanstaande is. Waar de slimme bedenkster naar alle waarschijnlijkheid niet bij stil gestaan heeft, is wat papadag zou doen met het imago van de man. Ik bedoel, een man die papadag heeft, is daarmee een man zonder ballen, een man die niets te vertellen heeft of misschien wel: een invalkracht zonder vast werk. Want de meeste andere mannen denken dan: ‘wie een hele dag als papadag besteedt, kan een echte carrière wel vergeten’. Laat ik het zo zeggen: als een man wel werk heeft en bij zijn baas aan komt zetten om een papadag te regelen, dan zal hij niet met open armen worden ontvangen. Nee, dan zal die baas denken: ‘papadag, papadag, het moet niet gekker worden; straks moet ik nog begrip tonen als één van mijn medewerkers een knuffeldag claimt’. Overigens, het is ook vreemd dat papadag welgeteld één dag beslaat. Ik bedoel, zijn al die andere dagen dan mamadagen; en is papa op die mamadagen dan geen papa? Nou ja, misschien wel. Wellicht is papadag zo omarmd door de papa’s in Nederland dat zij kunnen zeggen: ‘ok, voor één dag wil ik dan wel vadertje spelen, als ik op al die andere dagen eindelijk met rust gelaten wordt’. En zo heeft die pientere papadag-ontwerpster het voor alle andere vrouwen wel heel erg moeilijk gemaakt. Want, de man mag dan wel op zijn papadag in de weer zijn met de kinderen, op alle andere dagen van de week hoeft hij niet thuis te geven. Dan kan hij zeggen: ‘wat, nu…nee, kan niet, het is geen papadag vandaag’.
Het voordeel van één enkele papadag is wel dat daarmee een grote kwantiteit aan ‘quality time’ is vastgelegd. En geloof mij: een hele dag enkel en alleen besteden aan de kinderen, is voor een man geen kattenpis. Tegenstrijdig genoeg: daar moet je een echte vent voor zijn.
Eindelijk lees ik iets over Papadag, waar ik het helemaal mee eens ben!
Graag wil ik deze column plaatsen op Facebook, maar ik zie geen link.......
groet, Marga
Marga Bakker
12/08/2013 18:10
(11 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties