Hij kijkt van ja. Zij doet net alsof ze helemaal niets ziet. Zijn liefdesmotor komt op gang terwijl zij terugtrekkende bewegingen maakt. En als hij nog meer moeite doet om haar voor zich te winnen, geniet zij heimelijk van het feit dat hij haar het hof maakt. En als hij en zij een wij wordt, dan krijgt de paringsdans nog eindeloos veel varianten.
Zo wil zij weten of hij in haar de moeder van zijn kinderen ziet; en dat is dan voor hem het signaal om even op de rem te trappen. Wil hij haar niet kwijtraken dan zal hij uiteindelijk haar ter wille moeten zijn, waarna zij dan besluit om hem zijn vaste biljartavond te gunnen. Ook als de koters al luidkeels rondhuppelen, gaat het dansje tussen man en vrouw vrolijk verder: zij is streng waardoor hij geneigd is om wat toegeeflijker te zijn. Hij is op zijn beurt altijd wel iets aan het schoonmaken, terwijl zij daardoor juist weer wat gemakzuchtiger opereert. Interessant is het feit dat beide partners van zichzelf denken dat zij helemaal zichzelf zijn; dat zij geheel en al in persoonlijke stijl hun stempel drukken op het gezinsleven. Maar in werkelijkheid is er iets anders aan de hand: juist door de positie die de één inneemt, zal de ander precies een beweging maken in tegenovergestelde richting. Heel soms zal één van de twee iets van dit relationeel proces doorhebben en verzuchten: ‘als jij nu ook eens zou optreden tegen de kinderen dan hoef ik niet altijd de heks te zijn’. Overigens zijn al heel snel de relationele patronen zo ingesleten dan het welhaast onmogelijk is om het anders te doen. Hij zoekt intimiteit en bevestiging terwijl zij vaak klaagt dat hij zo plakkerig is. Zij ontsteekt vaak in woede terwijl hij dan de rust uitstraalt van een Boeddha. Hij is zo op de centen dat er sprake is van irritante gierigheid waardoor zij eerder geneigd is om net zo lang te zoeken totdat zij een vijfsterrenhotel heeft gevonden. En omdat zij de diepvrieskist weer zo vol propt, weet hij dat het toch veel beter is om per dag alles vers te kopen. In zekere zin is op deze manier natuurlijk wel sprake van een vreemd soort relationele balans, maar stellen zullen toch eerder de ervaring hebben dat ze elkaar voortdurend in de wielen rijden en op gezette tijden zich afvragen: ‘passen wij eigenlijk wel bij elkaar?’
Al met al is deze doorgaande paringsdans gewoon een kwestie van machtsuitoefening: de één zal nooit willen onderdoen voor de ander; en zo dagen man en vrouw elkaar constant uit om zich gewonnen te geven.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties