Bij de vrouw is het genoegzaam bekend: een postnatale depressie, psychose of allebei. Dat de man, na de geboorte van een kind, psychisch op drift kan raken, is minder bekend. Toch komen op mijn spreekuur steeds vaker mannen die de komst van een kind welhaast als traumatisch ervaren.
Bij de vrouw is er, na de geboorte van het kind, doorgaans sprake van een hormonale ontregeling. Bij de man is de oorsprong van de ontregeling eerder psychisch te noemen: het besef van blijvende plichten en verantwoordelijkheden gaat gepaard met zoveel angst en beklemming dat het brein in een acute toestand van bevriezing geraakt. Zo ook bij Gerard (31). Hij is bezig om zijn studie als accountant af te ronden en heeft, wat hij zelf noemt, een goede relatie met zijn middelbare-schoolliefje Nathalie (29). Aanvankelijk had het Nathalie nogal wat moeite gekost om Gerard er toe te bewegen om samen te wonen, met name omdat Gerard zijn studentikoze leven niet vaarwel wilde zeggen. Voor hem was de transitie van een vrij leven op kamers naar een gedeeld leven met Nathalie al een enorme stap. Tijdens de zwangerschap is Gerard nog stoer en voortvarend bezig met het maken van plannen; en dan vooral om een groter huis te vinden voor het gezin in wording. Maar al daags na de geboorte van hun gezonde dochtertje krijgt Gerard het te kwaad; en ziet Nathalie van hem vooral terugtrekkende bewegingen. Gerard wordt stil en weigert zelfs om de kleine te verschonen. Hij bijt Nathalie vaak toe: ‘het is jouw kind, dus doe het toch allemaal lekker zelf’. Niet lang daarna zegt Gerard: ‘ik kan dit allemaal niet meer’. Gerard gaat bij zijn ouders wonen; en laat Nathalie achter zonder bereid te zijn over wat dan ook nog van gedachten te wisselen. In tegenstelling tot wat familie en vrienden zeggen, weigert Nathalie haar liefde voor Gerard om te geven. Huilend zegt zij: ‘hij is gewoon geschrokken van alle veranderingen; ik heb nog stille hoop dat Gerard weer bij zinnen komt’. Mannen die het kunnen opbrengen om wel bij de les te blijven, hebben doorgaans ook last van de verschuiving van aandacht: is de man als geliefde nog nummer één voor de vrouw, na de geboorte van een kind zal hij zijn koppositie moeten afstaan. In dat licht moet ik, met terugwerkende kracht, nog altijd lachen om mijn beide jongens die, zo klein als zij waren, mij uit het ouderlijk bed wisten te werken. Zij wilden naast mama liggen en werd ik, met enige regelmaat, naar de logeerbed verwezen.
Hoewel ik geen officiële cijfers heb, lijken steeds meer mannen psychisch van de leg te raken als er weer eens een kind het levenslicht ziet. Misschien is de ongekende individuele vrijheid van de jonge mens tegenwoordig zo groot dat daardoor de sprong naar ouderlijke zorg in de sloot belandt.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties