Er bestaat geen woord voor, wat niet wil zeggen dat het als fenomeen niet bestaat. Daarom heb ik er nu wel een woord voor bedacht; en dan vooral om eindelijk enige erkenning in de wacht te slepen. Ik heb het over ‘praatvrijen’, een vorm van intimiteit die nog het meest voorkomt in de context van overspel.
In de praktijk blijkt dat de bedrogen partner aan alles voelt dat er iets mis is. Alert en ongerust zal zij vragen stellen als ‘wat bespreek je met haar dat het zo lang duurt’ of ‘waarom spreek je met haar af zonder mij’ en ‘waarom is het een probleem om haar bij ons thuis uit te nodigen’. De bijbehorende man zal antwoorden geven als ‘ik heb gewoon heel open vriendschappelijk contact, niets meer en niets minder”. of ‘ik kan toch ook contact hebben met anderen zonder jou’ en ‘zij is gewoon een vriendin van mij en niet van jou’. Het zal niemand verbazen dat de bedrogen partner ernstig aan zichzelf gaat twijfelen; en dan vooral omdat zij de intenties van haar partner niet vertrouwt. Welnu, die zelftwijfel kan ik, bij deze, helemaal wegnemen omdat ontrouw in de betekenis van ‘seks met een ander’ niet de enige vorm van ontrouw is. Sterker nog: persoonlijk gesprekken kunnen evengoed een hoog gehalte van intimiteit hebben; zo hoog dat gesprekspartners, als het ware, tot een psychisch orgasme kunnen komen. Goed beschouwd is dit fenomeen nog niets eens zo onwerkelijk. Immers, er is helemaal geen enkel, direct fysiek contact nodig om toch een sterke nabijheid te ervaren met een ander. Bovendien zijn het altijd charmerende woorden in combinatie met positieve lichaamstaal die er toe leiden dat er, op een later moment, wel fysieke intimiteit kan plaatsvinden. Nu is er, strikt genomen, geen officiele voorschrift van wat je met een ander deelt of niet. Mensen hebben de vrijheid om met deze of gene persoonlijke gesprekken te voeren. Tegelijkertijd bestaat er in een vaste relatie zoiets als: exclusiviteit. En die exclusiviteit betekent dat man en vrouw alleen met elkaar de meest intieme informatie delen. De enige gesprekspartner die op die exclusiviteitsregel een uitzondering vormt, is wellicht een therapeut; iemand die, in geval van psychische nood, alleen maar hulp kan verlenen als hij alle persoonlijke ontboezemingen kent. Het zal duidelijk zijn dat de therapeut, in zijn rol als hulpverlener, nooit en te nimmer misbruik mag maken van de intimiteitsrelatie die hij met de patiënt heeft.
Voor ieder ander is praatvrijen met derden een directe inbreuk op de vertrouwensrelatie die levenspartners nu eenmaal hebben. Natuurlijk bestaat er zoiets als een persoonlijk onderonsje met willekeurig wie. Maar dat zijn doorgaans zeer kortstondige praatjes van voorbijgaande aard, Een liefhebbend en oplettend persoon zal het praatvrijen van zijn partner onmiddellijk herkennen. Ingrijpen en afkappen is dan geboden.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties