Organisatie-psycholoog Adam Grant (New York Times, April 22, 2021) beschrijft treffend het fenomeen ‘languishing’, oftewel: wegkwijnen. Dat is het gevoel wat velen tijdens deze pandemie hebben: je dobbert, je moddert wat aan, het gaat niet vooruit, het gaat niet achteruit, het blijft ergens steken tussen waardeloos en fantastisch in.
Geen depressie, maar ook geen levensplezier, gewoon: een prutgevoel. Het grootste probleem met dat prutgevoel, is dat je je er helemaal niet van bewust bent. Je bent onderhand gewoon gewend aan: wat vlakke emoties, weinig concentratievermogen, een vaag gevoel van niks en een gebrek aan vitaal enthousiasme. Je pruttelt gewoon door in een soort van het-zal-mijn tijd-wel-duren-houding; en wordt heel onverschillig over je eigen onverschilligheid. Dit aanhoudende prutgevoel is daarom een probleem omdat je dan uiteindelijk wel gevoeliger wordt voor depressiviteit en geen motivatie hebt om weer echt betrokken te zijn op het leven en andere mensen. Belangrijk om te beseffen is ook dat het wegkwijnen op onmiskenbare manier wordt veroorzaakt door de omstandigheden: geen opstekers in dagen die allemaal op elkaar lijken, geen verbondenheid door aanhoudende isolatie en geen doel of vooruitzicht door de aanhoudendheid van de pandemie. Een belangrijk besef is ook dat jij niet de enige bent met dit prutgevoel. Op dit moment in tijd is half Nederland aan het wegkwijnen; en is het daarom des te belangrijker om eerlijk te zijn met je antwoord als wordt gevraagd: ‘hoe is met je?’ Zeg dan niet ‘prima’ als dat niet zo is. Zeg ook niet ‘waardeloos’ als dat ook niet de lading dekt. Maar zeg gerust: ‘ik heb een prutgevoel’ of ‘het is niet slecht, maar ook niet goed’ of wat ook kan: ‘ik ga niet dood, maar ik kom ook niet echt tot leven’. Op die manier is het gemakkelijker voor anderen zich te herkennen in wat je beschrijft; en is de kans heel groot dat je dan hoort: ‘nou dat is ook wat, ik voel mij precies zoals jij dat beschrijft. Op die manier kunnen we, met zijn allen, naam geven aan een fenomeen die voorheen niet onder woorden is gebracht. Natuurlijk rijst vanzelf de vraag of er iets uit te richten valt tegen het door-etterend prutgevoel. Het antwoord is: ‘ja’. Aangezien de pandemie een grootverlies betekent, is het belangrijk om te zoeken naar klein gewin: plezier maken met je partner door een spelletje te doen, om de dag een uurtje Spaans en tien nieuwe woorden uit je hoofd leren of alle kasten in de keuken ontruimen, schoonmaken en weer opnieuw inrichten. Het zijn de kleine dingen die het doen om weer iets van enthousiasme te herwinnen.
Een beetje doorsudderen in de tijd, dat lijkt niet echt kwaad te kunnen. Maar zonder dat je het zelf doorhebt, kun je als vanzelf wegkwijnen. Kies ervoor om, zeker na volledige vaccinatie, jezelf weer tot leven te wekken. Weg met dat stroperig prutgevoel.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties