Lang weekend naar Parijs of een studiereis naar New York. Veel mensen kijken er naar uit om op reis te gaan en hebben voorpret voor tien. En waarom ook niet. Lekker weg om de sleur te doorbreken. Toch zijn er genoeg lieden die een geplande reis als een nachtmerrie beleven.
Zij zijn liever al weer thuis voordat zij goed en wel vertrokken zijn. Geen voorpret, maar voorpijn; een perspectief met enkel en alleen verschrikkingen. Psychologisch correct is het om te zeggen dat angst overwonnen kan worden door de confrontatie aan te gaan. Maar reisangst is een mooi voorbeeld van angst die echt niet overgaat door op reis te gaan. Erger nog, de angstige reiziger zal, na elke reis, alleen maar meer reden hebben om het reizen voorgoed af te schaffen. En wie de logica van de emoties begrijpt, weet ook waarom. Immers, elke reis is weer even onvoorspelbaar en beladen met eventualiteiten die negatief kunnen uitpakken. Een goed verlopen reis is daarom geen geruststelling. ‘Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst’, zal de angsthaas denken. Ik zal u eerlijk zeggen dat ik veel empathie heb voor iedereen die aan reisangst lijdt. En als het aan mij lag, zou ik al die reislijders een reisverbod opleggen. Want de enige reden om wel op reis te gaan tegen de gevoelsstroom in, is om geen spelbreker te zijn. Zo wordt reizen een sociale verplichting (‘zo leuk voor de kinderen‘), alsof het gewone leven al niet verplichtend genoeg is. Nee, reizen mag dan avontuurlijk heten, het roept ook gelijk de vraag op of het gewone leven dan niet goed genoeg is. En voor wie reisangst heeft, is dat nu juist de kern van de zaak: hij houdt van zijn vertrouwde omgeving, vindt het prettig om verstaanbaar te zijn in de moerstaal en ervaart houvast en veiligheid in zijn dagelijkse rituelen. Door op reis te gaan wordt het vertrouwde ritme van herhaling ruw verstoord. Juist omdat de reiziger losgelaten wordt in het vrije veld, ontstaat er een gevoelde dreiging voor het onbekende. De voorpijn zegt dat de trein vertraging oploopt, dat het vliegtuig neerstort, dat de hotelkamer benauwend klein is en dat het bed zo hinderlijk kraakt dat de slaap niet meer te vatten is. Maar zelfs zonder concrete doemscenario’s heeft de reislijder het ook moeilijk: de tijd lijkt zich oneindig uit te rekken in een omgeving waar hij op geen enkel moment zichzelf kan zijn. Niets is boeiend, alles is vermoeiend, waardoor zelfs sprake kan zijn van een acute, situationele depressie.
Het grootste probleem van de reislijder is zijn schaamte voor het gegeven dat hij zo uit de toon valt. Maar ik zeg: het zijn juist de reisfanaten die ontspoord zijn geraakt.
Great website, get free robux online any time.
Robux Generator
23/08/2016 16:58
(8 jaren geleden)
This is the first time I am visiting your site and happy to read this post. This site it is very useful one and gives in depth information. Thanks for this sharing this article.
Malaysianhairweave
30/12/2014 07:48
(10 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties