De buurman veegt zijn stoepje schoon en toont zich grootmoedig door ook die van u even mee te nemen. Uw broer weet zich geen raad met zijn nieuwe internetverbinding en u laat zien hoe hij het probleem wel kan oplossen. Helpen: het klinkt zo nobel en lijkt zo medemenselijk. Maar zo mooi als helpen schijnt, is het doorgaans in de praktijk niet.
Wie een helpende hand uitsteekt naar zijn medemens, loopt enorme risico's. Nu klinkt dat weer vreemd van een professionele hulpverlener, zoals ik ben, maar juist daarom kan ik het weten. Echt helpen is linke soep, al was het alleen maar omdat mensen het als bemoeizuchtig ervaren. En voor bemoeial aangezien te worden, is kwetsend. Zeker als u de ander een warm hart toedraagt. Maar dat is niet alles. Stel dat u geheel spontaan de losgeraakte knoop van de jas van uw vriendin er even aannaait. Dat gebaar kan heel gemakkelijk gezien worden als een poging om haar een lesje te leren in netheid en verzorging. Bovendien kan zij uw hulpvaardigheid ervaren als een manier om haar voor schut te zetten. Immers, wie heeft gezegd dat zij zelf niet haar eigen knoop kan aannaaien? Door haar een stap voor te zijn heeft u, geheel onbedoeld, haar ook nog eens als onkundig neergezet. Geen wonder dat de weg naar de hel geplaveid is met goede bedoelingen. Nu vinden mannen het heel normaal om hun echtgenote te helpen als zij weer eens aankomt met een lastig dilemma. Maar, ook dan is het voor hem flink oppassen geblazen. Een paar aardige adviezen voor haar probleem leiden al gauw tot ruzie, omdat zij niet met zijn oplossingen onder druk gezet wil worden. Zij wil alleen gehoord worden. Helpen in de vorm van geld lenen is al helemaal een wespennest. Wie u ook geld leent, u zal dan meteen gezien worden als iemand die wel wat kan missen. Daarom kunt u voorlopig wel fluiten naar uw centen. Raakt uw geduld op, dan zal uw verzoek om teruggave gezien worden als gezeur en een poging om de ander in diskrediet te brengen. En die ander had het, met zijn schulden, al zo moeilijk. Tja. Misschien is het grootste probleem met het aanreiken van hulp aan anderen wel dat zij door uw toedoen herinnerd worden aan hun eigen beperkingen.
Probeer iemand, die klaagt over eenzaamheid, aan te moedigen lid te worden van de tennisclub en zijn angst om onbekenden te ontmoeten zal weer opspelen. En als u dan ook nog de handreiking doet om mee te gaan, dan zal hij zich helemaal de sukkel van het jaar voelen. Wie toch wil helpen, kan veel beter voor dommetje spelen. Daar worden de hulpelozen spontaan slimmer van.
tja, dat is bijzonder lastig...
wanneer wel en niet hulp aanbieden?
maar als 'behulpzame' heeft uw advies mij behoorlijk aan het denken gezet...
laat mensen zelf om hulp vragen, zelf in actie komen?
b.zoeker
04/02/2010 23:31
(15 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties