Het begint allemaal zo sprankelend. Hij is smoorverliefd en zij lift in haar gevoel mee op de golven van aandacht, kameraadschap en boeiende gesprekken. Huisje, boompje, beestje is slechts een kwestie van tijd. En mettertijd hebbenen zij samen een gezellig gezinsleven.
Ook hebben zij een goed gezamenlijk inkomen en mooie vakanties met vrienden en familie. De kinderen gedijen, maar zij voelt zich steeds ongelukkiger. Veel te laat dringt het besef bij haar door dat zij zich nooit echt tot hem aangetrokken heeft gevoeld. Op mijn spreekuur verschijnt Petra met tranen in haar ogen. Het gaat hier om een dilemma die veel echtparen zullen herkennen, zeker in de verschillende fases die het (liefdes)leven nu eenmaal kent. Het dagelijks leven is prettig, vertrouwd en veilig, terwijl de passie, de aantrekkingskracht, de verliefdheid en dus ook de behoefte aan lichamelijke intimiteit ver te zoeken is. De vraag die zich opdringt, namelijk blijven of weggaan, is even gemakkelijk gesteld als die moeilijk is om te beantwoorden. Het is een dilemma waar uren, dagen en zelfs jaren over getwijfeld kan worden. En dat is, psychologisch bekeken, logisch. Want, is het niet extreem zelfzuchtig om het hele gezinsverband op te heffen, enkel en alleen maar omdat de persoonlijke behoefte aan romantiek niet wordt vervuld? Omgekeerd kan net zo goed worden geredeneerd dat het asociaal is om vast te houden aan de gemakken van het gewone leventje terwijl de andere partner in het contact telkens weer wordt afgewezen als hij iets van toenadering zoekt. Ook kan worden gesteld dat romantiek een modern westerse uitvinding is en dat het belang daarvan schromelijk wordt overschat. Deze denkwijze impliceert dat stellen tevreden moeten zijn met alles wat zij hebben opgebouwd en niet moeten wegkwijnen in onhaalbare dagdromerij. Oudere echtparen zijn geneigd om de rit uit te zitten, om de doodeenvoudige reden dat het verlies van alle familieverbanden niet opweegt tegen de kans dat ware liefde ooit nog wordt gevonden. Jonge mensen kiezen er eerder voor om de vertrouwdheid van hun bestaan op te geven omdat zij waarde hechten aan het ideaal dat echte liefde een wezenlijk levensbestemming hoort te zijn.Verreweg de meeste mensen gaan tegenwoordig zitten knoeien. Niet alleen de mannen, maar ook de vrouwen gaan van twee walletjes eten: wel vasthouden aan de relatie en tegelijkertijd vreemdgaan met iemand die evenzeer al is uitgekeken op zijn eigen partner. Als de affaire uitkomt, is de geleden schade enorm, vooral omdat het basisvertrouwen in de verhouding voorgoed is ondermijnd.
Als advocaat van de duivel zeg ik tegen Petra: ‘wil je met een schuldgevoel leven tegenover je man en kinderen alleen maar omdat jij niet aan je trekken komt? Petra antwoordt:’nee, maar ik kan alleen met mezelf leven als ik handel vanuit oprechtheid.’
ZONDER DE ANDER BEN JE NIEMAND...?
Ik denk het wel !.mischien nog wel beter !
Mia
07/03/2012 22:31
(13 jaren geleden)
http://mieja.punt.nl
Mia
06/03/2012 13:49
(13 jaren geleden)
Liefde,houden van.Liefde is voor mij geen romantiek.
Liefde is een heel groot woord !..
Maatschappelijk heb ik een probleem,...alsof het alleen maar om boodschappen gaat of geld gaat !
Of om de gsm gaat...of auto s of de grootste tuinen en dat men het beter wil doen dan de fam of buren,perfectionistisch zijn,beter weten,altijd het hoogste woord alleen zich zelf alles gunnen,iemand een gave heeft ,maar dit niet telt ! Alleen die gestudeerd heeft dat telt en die pikt alle ideën in van haar ,zij die deze gave heeft ! En wordt niet mee geteld.En doen alsof men alles weet .En eigen gezin meer vindt dan mensen om zich heen.En het laatste broodje in een gezelschap durft te nemen,schrokkers bang niet genoeg te krijgen.Na praten,kinderen naar eigenbeeld willen.Deze kinderen keren de kont straks naar de kribbe.Kinderen wordt tegen geschreeuwd,of gechanteerd van ; ïk zal wel aan de juf vertellen hoe jullie zijn " kinderen mogen zich niet vies maken,kinderen moeten op hun tenen lopen.Elke dag geschhreeuw tegen de kinderen,.GVD....van een moeder .Rot kind,..en noem maar op !..Wel voor op het altar staan en kinderen in de kerk luisteren naar ouders,te gek voor woorden ! Alles willen hebben..en dit ouders van een leraar..ik kan het niet meer bevatten !
Mia
05/03/2012 23:22
(13 jaren geleden)
Waar is de andere helft van het artikel, want in dit deel komt het niet verder dan het constateren van een universeel probleem. Of is het de bedoeling dat wij als reageerders dat gaan aanvullen?
Zelf zou ik zeggen dat het antwoord is dat je gewoon aan je relatie moet werken. Het probleem is, denk ik, dat het niet makkelijk is, dat het veel inzet vergt, maar dat het wel loont. Het is zo makkelijk om langs die ander heen te leven en zo vaak zie je dat mensen zich gaan ingraven. Inderdaad, dan lijkt het gras aan de overkant groener. En misschien is het wel nodig om eens te gaan praten met een neutrale buitenstaander.
Frans Faase
05/03/2012 13:44
(13 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties