Echte liefde wordt meestal geassocieerd met romantische liefde, de ideale vorm van verbondenheid tussen twee mensen die met elkaar het leven delen. Hoewel niemand weet wat het romantisch ideaal precies inhoudt, heeft iedereen wel de overtuiging dat het bestaat.
Ergens op de wereld is er die ene persoon waarmee het volmaakte geluk zich als een wonder openbaart. Nu is het idee van romantische liefde natuurlijk aansprekend, en als verlangen een sterkte drijfveer om verbondenheid te zoeken. Maar tegelijkertijd is het nu juist dit verlangen naar ‘de ware', dat relationele roet in het eten gooit, oftewel: romantiek verpest de liefde. Feit is namelijk dat de romantische ideeën die mensen er op na houden in werkelijkheid niet bestaan. Na verloop van tijd wordt daarom iedere relatie als teleurstellend ervaren en de overtuiging gevoed de liefdesboot te hebben gemist. Het is daarom verstandig om de vier belangrijkste romantische ideeën onder de loep te nemen.
1) onvoorwaardelijkheid: het idee dat partners elkaar accepteren en waarderen zoals zij zijn, een vorm van bewondering die onaantastbaar is; in werkelijkheid is het nu juist de voorwaardelijkheid, die de relatie levendig houdt; als partners geen eisen stellen, dan is er geen reden om moeite voor elkaar te doen (als jij je tanden niet poetst, dan heb ik geen zin in seks).
2) intimiteit: het idee dat partners de onverzadigbare behoefte hebben fysiek, emotioneel en geestelijk alles met elkaar te willen delen; in de praktijk zou dit idee verstikkend werken; mensen streven eerder naar ‘autonomie', een geestestoestand van eigenheid die juist afstand(elijkheid) creëert; en dat is mooi, want alleen door afstand is er telkens weer reden om elkaar te ontmoeten.
3) gelijkgestemdheid: het idee dat partners in alles hetzelfde vinden, voelen en willen; in werkelijkheid wil alleen de narcistisch gestoorde mens met een kopie van zichzelf leven; normaal gesproken zijn gelijkgestemde partners, met uitzondering van de verliefdheidsfase, heel snel op elkaar uitgekeken; logisch, want alleen door het anders-zijn kunnen twee mensen iets toevoegen aan elkaars leven; de spanning van elkaars verschillen, geven partners iets om voor te vechten.
4) rozengeur en maneschijn: het idee dat partners alleen al in vervoering raken door elkaars aanwezigheid; als dit waar was, dan had elke nietsnut ook kans op het ultieme geluk; het dagelijks bestaan vereist hard werken om de rekeningen te kunnen betalen; wie zijn plichten verzaakt, verliest zijn aantrekkelijkheid; liefde is economie, alleen door in elkaar te investeren, heeft blijvende wederkerigheid een re‘le kans.
Natuurlijk is er niets op tegen om uw geliefde te trakteren op een romantisch etentje of te verrassen met een reisje naar Parijs. Maar wie zich vastbijt in de overtuiging dat de ander zich moet manifesteren in hartstochtelijke liefdesverklaringen, zet zichzelf juist in de kou.
Beste Jeffrey,
Ik vind het echt een geweldig geschreven verhaal. Ik ben nog bezig om al uw artikelen door te lezen :)
Michel Telo
10/04/2012 20:07
(13 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties