Participatiesamenleving riekt naar groen gras. ‘Samenleving’ geeft al aan dat het om iets gezamenlijks gaat, daar hoeft het participeren niet aan toegevoegd te worden. Voor mij is één keer samen al te veel. En dat heeft alles te maken met het feit dat samen niet bestaat. Natuurlijk, het woord bestaat wel, maar de praktijk laat iets heel anders zien.
Er is altijd één die bepaalt en een ander die volgt. Daarom is het idee van samen een illusie. Het woord ‘samen’ wordt gebruikt om een sfeer op te roepen van harmonie, van eendracht, van gezelligheid en van gelijkheid. En wie mensen op een afstandje observeert, zou zowaar iets van gezamenlijkheid kunnen ontdekken. Maar achter dat mooie plaatje van eensgezindheid gaan andere krachten schuil. In de werkelijkheid van alledag is één bepalende, dominante stem noodzakelijk om anderen mee te krijgen in het gareel. Ik zeg ‘noodzakelijk’ omdat anders helemaal niets van de grond zou komen. Maar zoals u weet: zoveel eensgezindheid is er helemaal niet. Neem zoiets simpels als het samen uit eten gaan. De één wil chinezen, de ander wil naar de pizzeria, terwijl een derde meer zin heeft aan een traditioneel Hollands eetcafé. Nu zou iemand van het drietal kunnen opperen om drie keer uit eten te gaan om zodoende iedereen aan zijn trekken te laten komen. Kans is, echter, groter dat iemand van het clubje zegt: ‘eerlijk gezegd eet ik net zo lief thuis’, met als uitkomst dat het voorstel op de lange baan wordt geschoven. Dit fenomeen verklaart ook waarom het zo moeilijk is om het huwelijk overeind te houden. Want als de één met regelmaat even wil knuffelen, terwijl de ander daar geen enkele behoefte aan heeft, dan is het conflict al geboren. Reden genoeg om daar jarenlang over te vechten. Zo bekeken is er dan ook alleen maar één soort samen en dat is samen vechten. En tegenstrijdig genoeg geeft dat vechten een vorm van samen die het beste te omschrijven valt als: niet met en niet zonder. Nu kan ik er, psychologisch gezien, niet om heen dat de mens afhankelijk is van zijn medemens, al was het alleen maar om zich voort te planten. Maar zelfs in de seksuele omgang is er altijd één die het voortouw neemt en de ander die het plan de voordeel van de twijfel geeft. Gedogen heet dat. Zelden een tweetal gezien die even enthousiast, even bereidwillig en op hetzelfde moment roept: ‘ja, we gaan het nu samen even doen’.
Bent u één van die mensen die blij geworden is met het uitroepen van de participatiesamenleving, dan lach ik u niet uit. Want de schoonheid van een illusie, is dat het tenminste iets geeft om in te geloven.
Hahahaha, die trouwjurken reclame er onder.
Thijs de Jongen
08/08/2014 11:51
(10 jaren geleden)
Een waarheid als een koe
marry wagenaar
05/02/2014 17:00
(11 jaren geleden)
wo koop goedkope trouwjurken in Nederland, Wij zijn een betaalbare trouwjurken online shop, Alle producten zijn 50% OFF SALE.
goedkope trouwjurken online
21/01/2014 03:27
(11 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties