Iedereen komt wel eens slecht voor de dag. En dan heb ik het niet over zaken waar u voor in de gevangenis belandt. Het gaat mij om relationele missers, om contactuele slordigheden of bewuste keuzes waar u, achteraf een schuldgevoel aan overhoudt.
Dat kan een vergeten afspraak zijn, een kwetsende opmerking of zelfs de beslissing om uw levenspartner te verlaten. In de ogen van de ander zult u logischerwijs tekort schieten. En eigenlijk beseft u dat ook wel. Maar om ruiterlijk toe te geven dat u verwijtbaar bent, is een brug te ver. Nu valt er over smaak niet te twisten. Wat door de één als evidente blunder beoordeeld wordt, kan door de ander juist als heldendaad worden bestempeld. Zegt de schoonfamilie in koor dat het een schande is dat Frits zijn vrouw, hún Marlies in de steek laat, zijn familie zal het misschien toejuichen dat hij eindelijk voor zichzelf kiest. Hoe de meningen ook verdeeld zijn, voor Marlies staat gewoon vast dat Frits nu haar vijand is geworden. En de emotionele waarheid is dat de vijand een slecht mens is. Probleem is alleen dat niemand zichzelf als vijandig, laat staan als slecht wil zien. Het eigen imago moet, koste wat kost, overeind blijven. In gesprekken, in discussies en eigen overpeinzingen wordt alles uit de kast gehaald om wat slecht is goed te praten. Karakteristieke redeneringen zijn ‘ik snap wel dat je boos bent, maar dat wil toch niet zeggen dat ik het slecht bedoel’ of ‘je kunt alles van me zeggen wat je wil, maar ik blijf er bij dat het niet anders kan’ en ‘ik weet dat mijn optreden niet de schoonheidsprijs verdient, maar niet alles kan in het leven kan gaan zoals jij dat wenst’. Opvallend in dit soort argumentaties is dat er geen verantwoordelijkheid wordt genomen voor datgene wat door de ander als kwalijk wordt ervaren. Het eigen straatje wordt schoongeveegd en de rotzooi die blijft liggen wordt toegeschreven aan zoiets vaags als ‘het’ of aan zoiets algemeens als ‘het leven’. Geen wonder dat mensen, zoals Frits, geen raad weten met hun schuldgevoelens. Dat soort gevoelens zouden ze het liefst niet hebben en proberen uit alle macht zichzelf te overtuigen dat het geen zin heeft om je schuldig te voelen. Maar het geweten laat zich niet foppen en registreert op feilloze wijze wanneer iemand in gebreke blijft, oftewel: wie zich schuldig voelt, weet in zijn hart dat hij ten opzichte van de ander tekortschiet.
Wie bekritiseerd wordt voor slecht gedrag zal zichzelf, in een reflex, proberen te verdedigen. Hoe begrijpelijk dat ook is, de verstandhouding wordt er alleen nog slechter van. Veel slimmer is het om het eigen slecht-zijn gewoon te erkennen. Een stuk volwassener, bovendien.
3 keer dezelfde reactie geven was niet de bedoeling (mea culpa), maar het plaatsen werkt onduidelijk
Josefien Harmsen
20/09/2012 12:37
(12 jaren geleden)
p.s. 3 keer dezelfde reactie geven was niet de bedoeling (mea culpa) maar het plaatsen werkte onduidelijk
Josefien Harmsen
20/09/2012 12:36
(12 jaren geleden)
" het eigen slecht-zijn erkennen " :
Oké, zo lang het dan maar niet op de provocatieve manier gebeurt, dus heel erg overdreven, want dan bedoel je eigenlijk het tegenovergestelde en zit je jezelf dus nog steeds te verdedigen.
Bovendien is m.i. een mens niet goed of slecht ,dus beide is onwaar en geen juiste erkenning dus.
Luister gewoon naar elkaar en vertel je eigen gelijk, misschien kan je er dan samen uitkomen.
Overigens ben ik ook van mening dat een schuldgevoel niet werkt , eerder tegenwerkt bij het nemen van verantwoordelijkheid.
Josefien Harmsen
20/09/2012 12:35
(12 jaren geleden)
" het eigen slecht-zijn erkennen " :
Oké, zo lang het dan maar niet op de provocatieve manier gebeurt, dus heel erg overdreven, want dan bedoel je eigenlijk het tegenovergestelde en zit je jezelf dus nog steeds te verdedigen.
Bovendien is m.i. een mens niet goed of slecht ,dus beide is onwaar en geen juiste erkenning dus.
Luister gewoon naar elkaar en vertel je eigen gelijk, misschien kan je er dan samen uitkomen.
Overigens ben ik ook van mening dat een schuldgevoel niet werkt , eerder tegenwerkt bij het nemen van verantwoordelijkheid.
Josefien Harmsen
20/09/2012 12:34
(12 jaren geleden)
" het eigen slecht-zijn erkennen " :
Oké, zo lang het dan maar niet op de provocatieve manier gebeurt, dus heel erg overdreven, want dan bedoel je eigenlijk het tegenovergestelde en zit je jezelf dus nog steeds te verdedigen.
Bovendien is m.i. een mens niet goed of slecht ,dus beide is onwaar en geen juiste erkenning dus.
Luister gewoon naar elkaar en vertel je eigen gelijk, misschien kan je er dan samen uitkomen.
Overigens ben ik ook van mening dat een schuldgevoel niet werkt , eerder tegenwerkt bij het nemen van verantwoordelijkheid.
Josefien Harmsen
20/09/2012 12:33
(12 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties