Waarom is het ene schoolkind populairder onder zijn leeftijdsgenoten dan een ander? Hoe is het te verklaren dat van tientallen sollicitatiekandidaten met precies dezelfde kwaliteiten net die ene als beste uit de bus komt? En hoe kan het verkeren dat een man bijzonder in de smaak kan vallen bij een vrouw nu hij via een datingsite met haar mailt, maar
toch aan de kant wordt geschoven na het eerste telefoongesprek? Zo op het oog lijkt het doorgaans een kwestie van geluk. Maar niets is minder waar. Het vermogen om anderen aan te trekken of om af te stoten zit in het geluid van de stem. En het is typisch voor de Nederlander dat hij van dit fenomeen geen enkel besef heeft. Zo worden stemspecialisten (logopedisten) alleen maar ingeschakeld als een kind ernstig stottert, een politicus goed voor de dag moet komen tijdens interviews, of een acteur zijn stem voor het publiek dragend moet maken. Maar als het aan mij zou liggen, dan zou elk schoolgaande kind verplicht stemles krijgen. Want wie zijn stem op een deugdelijke manier weet te gebruiken, zal zich qua zelfvertrouwen en sociale behendigheid veel krachtiger ontwikkelen. Nu brabbelt, hakkelt en lispelt iedereen alsof het er allemaal niet toe doet en is de verbale omgang als die van een stelletje onderontwikkelde stoethaspels. Één van de grootste problemen, als we met elkaar in gesprek zijn, is dat er geen sociale controle wordt uitgeoefend. Bij gelegenheid corrigeren mensen elkaar wel als het gaat om uiterlijk (het lange haar staat je beter), om kleding (voor een minirok ben je te oud) of om (a)sociaal gedrag (u staat voor te dringen), maar als het gaat om vaag, onverstaanbaar, lijzig, knetterend, ratelend of stroperig geproduceerd stemgeluid, dan is er geen kritisch tegengeluid te bekennen. Daardoor blijft menigeen in de waan leven dat hij in het contact goed overkomt; en dat terwijl in werkelijkheid steeds meer gesprekspartners vroegtijdig afhaken. Zelf grijp ik elke kans aan om patiënten aan te spreken op hun spreekstijl, ook al hebben zij daar niet om gevraagd. Zo heb ik nu in mijn praktijk een vrouw die willekeurig lange pauzes tussen de zinnen gebruikt. En tegelijkertijd is er haast geen enkele zin die zij afmaakt. Daardoor is zij heel dwingend in het contact; niet alleen omdat ik maar moet afwachten totdat zij weer opstart, maar ook omdat ik, bij herhaling, moet doorvragen wat zij nu eigenlijk bedoelt. Als ik haar hiermee confronteer, zegt zij: 'het is wel hard om te horen, maar ik begrijp nu wel ineens waarom de halve kamer leegloopt als ik tegenwoordig op een familiefeestje kom.'
In elk gesprek bepaalt uw stem de stemming. Want zoals het spreekwoord zegt: het is de toon die de muziek maakt.
Hakke, hakke, puf, puf;
En in mijn bovenkamer zit turf.
Nederlanders schijnen dan weer goed te zijn in logisch redeneren, en aanverwante disciplines.
-
Singet leise, leise, leise,
Singt ein flüsternd Wiegenlied,
Von dem Monde lernt die Weise,
Der so still am Himmel zieht.
Singt ein Lied so süss gelinde,
Wie die Quellen auf den Kieseln,
Wie die Bienen um die Linde
Summen, murmeln, flüstern, rieseln.
- Brentano, Wiegenlied
Ik ook?
27/08/2010 12:03
(14 jaren geleden)
Is dat zo ? Dank u. Ik ben van Limburg (België).
Lisa
24/08/2010 17:48
(14 jaren geleden)
test
martijn
24/08/2010 15:20
(14 jaren geleden)
Ik vind onze Vlaamse zuiderburen en de Maastrichtenaren inderdaad minder "saai" aan te horen. Ze zingen altijd een beetje; is vrolijker.
Rik
24/08/2010 13:01
(14 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties