Wie het bedacht heeft, weet ik niet. Maar al enkele jaren is het woord ‘stief’ vervangen door ‘bonus’. Kennelijk is er ooit iemand geweest die zo blij werd van zijn stiefkind, dat hij zijn geschenk heeft omgedoopt tot bonuskind. Daarna is het concept van een bonuspapa, bonusmama, bonusbroer of zus en de hele bonusfamilie er gewoon doorheen gedrukt.
Zo is ‘geen bloedband’ van een nadeel omgezet in een verrassend voordeel. Feit is namelijk dat mensen met een stief-relatie door de buitenwacht nu worden aangesproken op hun bonus-relaties; een verbale truc die ervoor zorgt dat het stiefkind, de stiefvader, de stiefmoeder, de stiefbroer of stiefzus en eventuele stief-oma of stief-opa zich alleen maar positief mogen uitlaten over hun aangewaaide extra’s. Vraag je aan een stiefvader over zijn stiefkind met de woorden ‘hoe is het met je bonuskind’, dan moet hij wel gaan nadenken of hij iets van voordeel ervaart in de relatie. Met enige denkmoeite antwoordt hij dan wellicht: ‘nou, met mijn bonuskind gaat het wel goed, denk ik, al weet ik niet of ik voor hem een bonuspapa ben’. Een dubbelzinnige antwoord, maar wel eentje die laat zien dat de nieuwbakken bonuspapa zich wil inspannen om aan de zonnige kant te staan van de verhouding. Ondertussen zijn er, overigens, ook uitgekookte kinderen die hun stiefouders met nadruk bonusouders noemen; dit om ervoor te zorgen dat zij hun er toe kunnen verleiden om zich gul en vriendelijk te gedragen. Zeg nou zelf: een vraag als ‘wil mijn bonusmama ook een bijdrage leveren aan mijn nieuwe mobieltje’, heeft een grotere kans van slagen dan wanneer dat kind hetzelfde zou vragen door het woord ‘stiefmoeder’ in de mond te nemen. Nu moet natuurlijk worden gezegd dat er wel degelijk lieden zijn die hun aanhang-zonder-bloedband oprecht als bonus ervaren. En van de mensen die blijven volharden in de stief-aanduiding, weet je tenminste hoe de verhoudingen staan. Zo krijgt Nederland onderhand een hele diversiteit aan familie-landschappen. Kinderen met één bonuspapa en een restje stief-aanhang, afgewisseld met bijvoorbeeld een (ouderwetse) stiefmoeder met twee stiefkinderen en één bonuskind, die uitgerekend de stiefmoeder wel als bonusmoeder aanspreekt. Dat betekent dat je zelf mag bepalen of je ‘bonus’ of ‘stief’ bent, al naar gelang de verhouding jou bevalt of niet. Zelf heb ik één bonuszoon en twee bonuskleinkinderen; en heb het geluk dat die bonuskleinkinderen weigeren om mij bonus-opa te noemen. Beide meisjes zeggen: ‘opa-jeff’; een benaming die wellicht navolging verdient. Dus geen ‘stief’ of ‘bonus’, maar simpelweg broer-Kees, moeder-Gerda of oma-Lies. Dan mag de buitenwacht zelf bedenken hoe de vlag erbij hangt.
Was het ooit een zondig gegeven, tegenwoordig zijn samengestelde gezinnen zo normaal als dat mensen van elkaar scheiden. Tja, een samengesteld gezin: dat is beslist geen sinecure. Geen wonder dat ooit iemand zijn gezinsgeluk wilde opwaarderen. En algemeen bekend: met een bonus wordt iedereen blij.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties