Het Engelse woord ‘guilty pleasure’ bekt lekkerder dan het Nederlandse ‘stiekem genot’. En hoewel iedereen weet dat deugdelijk Nederlands de voorkeur verdient, is het wellicht een ‘guilty pleasure’ om ‘guilty pleasure’ te zeggen. Trek daarbij een brede glimlach en je hebt al die moralisten meteen de mond gesnoerd.
Want met die twee woorden zit het zo: wanneer je zelf al aangeeft dat je je schuldig voelt (guilty) terwijl je wel geniet (pleasure) laat je iedereen weten dat je toch een geweten hebt. Maar ook voor de mens zelf is stiekem genot een hele uitkomst: wetende dat het eigenlijk niet zou mogen, gun je jezelf toch een pleziertje. En dat voelt beter omdat je daarmee jezelf toestemming geeft om je niet beter voor te doen dan je bent. Ook die eerlijkheid geeft de overtredende mens meer glans (‘ik weet dat het niet hoort, maar daar ben wel ik open over’) Opvallend is wel hoeveel wangedrag, met een simpele ‘guilty-pleasure-vinkje’ goedgepraat wordt: vreemdgaan, wijntjes (‘het is ergens altijd wel borreltijd’), fastfood, te hard rijden, roken, snoepen, pesten, afzeiken, jatten, overdrijven, liegen, roddelen, voordringen, door rood rijden, nagels bijten, theatraal-doen en tegenwerken. En dit is nog maar een beknopte bloemlezing van alles waar de mens (heimelijk) van kan genieten. Zo staat het heimelijk genot van andermans ellende ook wel bekend het Duitse ‘schadenfreude’, oftewel: leedvermaak of bermtoerisme. Nu zal dit soort plezier niet openlijk worden toegegeven; en dus niet het predicaat ‘guilty pleasure’ krijgen. Alhoewel. Menigeen die wellicht, zonder schroom, voor een nederlaag van de tegenpartij de vlag laat wapperen; en collega’s trakteert omdat een concurrent net failliet is verklaard. Ja, de mens kan zelfs, zonder zelf ook maar een poot uit te steken, zich flink verheffen alleen maar omdat de ander kopje ondergaat. Zo bekeken moet misschien wel de conclusie getrokken worden dat het met dat schuldgevoel in ‘guilty pleasure’ nogal meevalt. Ik bedoel, dat schuldgevoel wordt benoemd zonder dat het echt zwaarwegend is. Want, ik ken weinig lieden die, na stiekem genot, zoveel last hebben van hun schuldgevoel dat zij er niet van slapen; laat staan dat zij iets van hun schuld zouden inlossen. Nee, dat ‘guilty’ in ‘guilty pleasure’ is gewoon een aardigheidje; en is eerder bedoeld om de buitenwacht voor te zijn in kritisch commentaar. Immers, wanneer jezelf schuld bekent, haal je de wind uit de zeilen van de ander. Uiteindelijk is het benoemen van een ‘guilty pleasure’ gewoon een communicatietruc: lekker (slechte) dingen doen waar je zin in hebt om er vervolgens zonder kleerscheuren vanaf te komen.
Dat het woord ‘guilty pleasure’ nu zoveel in de mond genomen wordt, is geen toeval. We leven in een tijd waarin het hedonistisch individualisme hoogtij viert; en moralisten met de nek worden aangekeken. Zeggen hoe het hoort, is slechter dan doen zoals het
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties