Mijn opa was een rare man. Hij kon niet luisteren. Hij kon alleen maar preken. En als iemand het lef had om hem in de rede te vallen, dan volgde een donderpreek. Hij was ook hoogbegaafd; en misschien was hij in deze tijd wel aangemerkt als autistisch. Zijn grootste meevaller was mijn oma. Zij excelleerde in: structuur.
Zo zorgde mijn oma voor rust, reinheid en regelmaat; en op vaste tijden kookte zij de lekkerste maaltijden. Alles wat overbleef was het eten voor kliekjesdag. De kleren van mijn opa had zij altijd netjes gewassen en gestreken. En alles lag voor hem klaar als hij in de vroege ochtend naar kantoor ging. Mijn oma deed ook de boekhouding; en zij was het die ervoor zorgde dat de rekeningen werden betaald, het spaarboekje werd gespekt; en er ook nog genoeg overbleef voor de (klein)kinderen. Alles had een eigen plek in het huis, waardoor het dagelijks leven, vooral voor mijn opa, overzichtelijk bleef. Ook de sociale verplichtingen regelde mijn oma; en mijn opa hoefde alleen maar aan te schuiven om zijn tien vertrouwde moppen te vertellen. Als mijn opa dan weer eens wat onbehouwen uithaalde, dan zorgde mijn oma dat alles weer gladgestreken werd. Zij hebben beiden de 100 jaar net niet gehaald, maar duidelijk was voor mij dat ze zo vitaal oud werden omdat oma een leefschema er op nahield waar de Nederlandse Spoorwegen nog een puntje aan kunnen zuigen. Nu zullen er genoeg mensen zijn die een dergelijk gestructureerd leven als saai en kleurloos bestempelen. En daar is weinig tegen in te brengen. Maar feit is ook dat, vooral in deze moderne tijden, veel mensen zich laten meeslepen in de hectiek, met alle gevolgen vandien. Geen wonder dat jonge vrouwen als overrijpe appeltjes van de boom vallen; en met ernstige vermoeidheidsklachten zich ziek moeten melden op het werk. Grootste probleem: gebrek aan structuur. Bedtijden zijn willekeurig. En als er al aan tafel wordt gegeten, dan is dat ook op de meest willekeurige tijden. Afspraken worden gemaakt en weer afgezegd omdat er dan net weer iets spannender voorbij komt vliegen. Meestal zijn deze vrouwen zo druk in de weer met hun eigen leven dat zij geen tijd overhebben voor het bijbehorend vriendje. Bovendien ziet de moderne vrouw het niet als haar taak om haar mannelijk counterpart enig structuur op te leggen, waardoor het liefdespaar in gezamenlijkheid er een behoorlijk chaotisch levensstijl op nahouden; als er al van gezamenlijkheid sprake is. Want beiden volgen hun eigen agenda; en die is van dag tot dag zo onvoorspelbaar als het weer.
Mijn opa was ook een driftige man; gevoelig voor overprikkeling. Maar omdat mijn oma altijd de rust wist te bewaren, kon zij alles in goede banen leiden. Haar structuur was zijn behandeling. Geen psychiater is er ooit aan te pas gekomen. Dat is het therapeutisch effect van ouderwetse structuur.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties