Meer dan eens zal de vrouw een man afwijzen omdat hij niet voldoet. Maar de vrouw kan ook een man afwijzen die meer dan in alles voldoet, de man die haar op handen draagt; en ook nog eens tegemoetkomend is in alles wat zij wil. Als vriendinnen dan vragen waarom zij hem heeft gedumpt, dan zal zij zeggen: ‘tja, ik heb ook wat tegengas nodig’.
Nu kan deze vrouwelijke wens om tegengas bij velen de wenkbrauwen doen fronzen: ‘ze wil wel de lakens uitdelen, maar alleen met bijbehorend mannelijk protest’, of ‘ze wil niet alleen bediend worden, maar ook nog kunnen klagen over de bediening’ en ‘hij moet wel doen wat zij zegt, maar toch ook soms niet’. Op deze manier lijkt de vrouw-die-tegengas-wil als een verwend arrogant trutje die dat zelf weet; en daarom op haar plaats gezet wil worden. Het zou dan om een vrouwelijke constructie gaan waar geen enkele man aan kan voldoen. Maar ik zeg: de vrouwelijk wens om tegengas is beslist zo gek nog niet. Om even een ongebruikelijke vergelijking te maken: voedsel waar ‘bite’ in zit (cheesecake met een bodem van bastognekoekjes), is toch lekkerder om te eten dan alleen de vulling. De mens, dus ook de vrouw, wil liever wat te kauwen hebben dan iets dat geruisloos door de keel glijdt. En er is natuurlijk nog meer aan de hand: een gevoel van romantiek, het beleven van seksuele spanning en de bijbehorende ontlading van die spanning gebeurt doorgaans alleen als er wat te veroveren valt; als er een bepaalde afstand is tussen vrouw en man die moet worden overbrugd. Maar als de man zich altijd gewillig en beschikbaar opstelt dan zal de vrouw daar geen uitdaging in zien of voelen; en zich dus ook niet vrijelijk (seksueel) kunnen overgeven. Het is dan ook geen wonder dat het stereotype man van de brave jongen (padvinder) vaak van meisjes zal horen: ‘ik vind je best wel heel aardig, maar meer als broer’. Voor de jongen zelf is het een hard gelag: zoveel als hij voor haar over heeft en toch te licht worden bevonden. Overigens is de tegengas-zoekende-vrouw meestal wel jeugdig; en derhalve in een levensfase waar avontuur en het onvoorspelbare een belangrijke plaats innemen. Heeft de vrouw de nodig relatie-perikelen achter de rug dan komt wellicht een fase waarin er meer behoefte is aan een man met wie zij kan settelen; en een leven kan hebben van het kaliber: huisje-boompje-beestje. Pas dan maakt de tegemoetkomende man ook wat meer kans op haar toewijding en liefde.
Het klinkt wel mooi als de vrouw een vriendje kan krijgen die altijd voor haar klaar staat. Maar voor menig (jonge) vrouw is een dergelijke man als een ja-knikker zonder ruggengraat. Daarom zal zij veel eerder op een man vallen waarmee zij eerst de grootste ruzie heeft. Zonder wrijving geen glans.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties