Het mag dan normaler zijn dan ooit om een afspraak bij een psycholoog te maken, dat wil niet zeggen dat mensen begrijpen wat de (psychologische) regels van het spel zijn. Daarom de hoogste tijd voor een mini-cursus Therapie1.0 voor iedereen die optimaal profijt wil hebben van psychologische hulpverlening.
Regel één is dat je geheel al zelf moet vinden dat je toe bent aan geestelijke bijstand. Het is niet de bedoeling dat je een afspraak maakt, enkel en alleen om aan de sociale druk te ontsnappen (‘jij zou eens met een professional moeten praten’). Aan een gestuurde patiënt is voor de psycholoog geen eer te behalen, omdat hij de onvrede van de buitenwacht niet kan oplossen Over een probleem gesproken: regel twee is dat je, bij aanmelding, een actueel psychisch ongemak onder woorden kan brengen, eentje die los staat van je levensomstandigheden. Met anderen woorden: de patiënt die zegt ‘mijn baas is een klootzak’ of ‘ mijn buren maken er een potje van’, heeft het misschien wel te verduren, maar de psycholoog kan daar helemaal niets mee, anders dan zeggen: ‘verander van baan’ of ‘dan verhuis je toch’, opmerkingen die, psychologisch gezien geen toegevoegde waarde hebben. Ik bedoel, het leven zit iedereen wel eens tegen, maar dat zegt nog niets over hoe het (on)vermogen van de patiënt om tegenslagen het hoofd te bieden. Zegt de patiënt ‘ik ben niet assertief genoeg, vooral tegenover autoriteit’ of ‘ik wil wel verhuizen, maar heb ook angst’, dan is dat een wel een probleem waar de psycholoog raad mee weet. Regel drie is dat de patiënt iets van verandering (bij zichzelf) in gedachte moet hebben; en dat toekomstperspectief onder woorden moet kunnen brengen. Enkel en alleen klagen (‘ik kan niet tegen onrecht, vooral als ik zie wat mijn familie mij aandoet’) of andersoortige emotionele diarree is niet aan de psycholoog besteed. Hij is geen klachtenfunctionaris of bemiddelaar, ook al denken veel mensen van wel. De patiënt die, daarentegen, zegt ‘ik zie er tegenop om naar het familieweekend te gaan, maar wil er toch plezier aan beleven’, die formuleert een doelstelling die, wellicht met hulp, haalbaar moet zijn. Regel vier is wellicht nog de belangrijkste: de patiënt moet het besef hebben dat hij zelf moeite en tijd wil investeren in het oplossen van zijn probleem, bijvoorbeeld in de vorm van een goede voorbereiding van het gesprek en het bijhouden ven een dagboek of voortgangsverslagen na iedere therapiesessie. De behandeling alleen van de psycholoog is niet voldoende voor ‘genezing’. Verantwoordelijkheidsgevoel, motivatie en zelfwerkzaamheid van de patiënt is geboden.
Wie met klachten bij de tandarts komt, hoeft alleen maar, met open mond, in de tandartsstoel te liggen om baat te hebben bij de behandeling. Voor een succesvolle behandeling bij een psycholoog kun je niet achteroverleunen. Therapie 1.0 schrijft voor dat je actief verwoordt hoe je zelf aan het leven lijdt.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties