Steeds vaker krijg ik verzoeken om toegevoegd te worden aan allerlei virtuele gemeenschappen zoals Facebook, Hyves en Linkedin. Nu zou het mijn ego moeten strelen dat willekeurige mensen met mij in contact willen staan. Maar, ik merk bij mezelf eerder een tegenovergestelde reactie, namelijk dat ik een weerzin heb om ergens bij te horen omdat iemand anders vindt dat ik erbij moet horen.
Het is zoals de legendarische Amerikaanse komiek Groucho Marx ooit zei: ‘I don't want to join a club that wants me as a member' (Ik sluit me niet aan bij een club die mij als lid wil hebben). En dit betekent dat ik gedwongen wordt om onvriendelijk te zijn.
Nu heb ik me laten inlichten door ingewijde internetdeskundigen dat een verzoek ‘to be my friend on facebook' niet hetzelfde betekent als wanneer dat in het echt zou gebeuren. Met andere woorden: het sluiten van vriendschap op internet is een snelle, oppervlakkige handeling, waar verder geen verplichtingen aan verbonden zijn, zoals het elkaar uitnodigen op bruiloften en begrafenissen of het sturen van een kadootje als een van de kinderen zijn eindexamen heeft gehaald.
Nee, vriendschap op internet betekent dat je samen kunt genieten van elkaars leven, zonder last van elkaar te hebben. Desondanks word ik, met al die vriendelijke verzoeken, gedwongen om mensen af te wijzen. Ik bedoel, ook al is het ‘verzoek om vriendschap' geen verzoek om echte vriendschap', mijn ‘nee' is uiteindelijk wel van een onvriendelijkheid die naar arrogantie neigt. Immers, wie ben ik om iemands goedbedoelde toenadering in de wind te slaan? Ben ik zo verheven boven ieder ander dat ik het ook zonder die ander kan rooien? Ik kan u geruststellen, ook voor mij geldt de stelling ‘niemand is iemand zonder te ander'.
Maar, feit blijft wel dat ik van opgedrongen vriendelijkheid agressief wordt. Vergelijk het naar met de man die zich hoorbaar heeft uitgesloofd om zijn vrouw ontbijt op bed te brengen. Kans is groot dat zij flink narrig wordt en zegt: ‘je weet toch dat ik op dieet ben.' Natuurlijk wil zij wel ontbijt, maar niet wanneer hij haar in de positie dwingt dat zij hem niet mag weigeren. Juist dan zal haar de lust zijn vergaan. Bovendien stoort het mij mateloos dat ik interesse zou moeten hebben in iemand anders, enkel en alleen maar omdat die ander zich in mij interesseert. Als die verplichting tot wederkerigheid algemeen geldig zou zijn, dan hadden mooie vrouwen het nog druk op de dansvloer (hallo, ik vind jou leuk, oh, goh wat leuk, dan vind ik jou ook leuk).
Misschien is het een idee om een virtuele gemeenschap op te richten (NotME) voor mensen die nergens bij willen horen. Dan kunnen zij samen elkaar negeren.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties