Kerst is geweest; en oud-en-nieuw staat voor de deur. Het is een periode van terugkijken en weer vooruitzien, een traditionele tussen-in-tijd. En die tijd vraagt om een waardering van wat mag blijven of moet veranderen, als ook een waardering van wie mag blijven en wie mag vertrekken.
Nu zou het ook heel goed zijn dat menigeen dit soort reflectie-momenten aan zijn laars lapt; en gewoon van al die vrije dagen één groot (licht)feest maakt. En dat mag. Ik bedoel, als psycholoog ga ik echt niemand verplichten om moeilijk te doen als het ook gemakkelijk kan. Maar feit is wel dat veel stellen op oudjaarsavond om klokslag twaalf uur elkaar in de ogen kijken en dan denken: ‘als ik met hem/haar nog een heel jaar moet doorbrengen dan kun je mij gelijk door het toilet spoelen’. Dat is ook de reden waarom mijn spreekuur meteen in het nieuwe jaar overspoeld wordt door relatie-ellende; en dan ‘relatietherapie’ wordt ingezet om het bewijs te leveren nog alles aan de verhouding gedaan te hebben. Nu is dit natuurlijk niet de vrolijkste noot om het nieuwe jaar te beginnen. Misschien juist dan wel de tijd om de traditionele goede voornemens te bedenken; en daarmee nieuw elan in het leven te brengen. Opvallend is het dat die voornemens doorgaans gericht zijn op een verbeterde versie van de persoon zelf, zoals ‘gezonder leven’, meer ‘me-time’ inplannen en ‘meer voor mezelf opkomen’. Ook op dit punt teken ik geen bezwaar aan, maar een beter leven kan ook gestalte krijgen door juist meer te betekenen voor de ander zoals met het doen van vrijwilligerswerk of simpelweg door je eigen luistervaardigheden wat op te schroeven. Er-echt-zijn voor de ander is tenminste iets wat een wezenlijk verschil kan maken. Maar goed, zoals het (meestal) met goede voornemens in de praktijk gaat: die verdwijnen geruisloos in het gedoe van alledag. Overigens, als het gaat om aandacht voor het milieu, dan is die aandacht altijd gericht op materiele zaken zoals: minder kopen, minder weggooien, zuiniger met energie en het minderen van schaamte-vliegen. Maar ik pleit, in deze licht-lengende dagen, voor meer aandacht aan het psychologisch milieu; en dat betekent zoveel als: minder ruzie maken, meer tegemoetkomend zijn, enthousiast zijn in je begroetingen en net wat vaker een beetje behulpzaam zijn. Tja, ik weet dat het allemaal wat melig en oubollig klinkt, maar feit is wel dat er niet alleen maar oorlog wordt, ergens over de grens. En als al die ellende, in bijvoorbeeld Oekraïne, jou zo tegenstaat, doen dan zelf ook een duit in het zakje door in eigen kring de harmonie te bewaren.
Voor mij is deze tussen-in-tijd bijzonder omdat al mijn (klein)kinderen en aanhang tegelijkertijd op bezoek komen. Feestelijker kan gewoon niet. Toch zal ik uitkijken naar wanneer het allemaal voorbij is. Want niets is zo mooi als wanneer alles zijn gewone gangetje gaat.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties