Een mens heeft maar één leven, zo wordt gezegd. Maar goed beschouwd heeft de mens er twee: één buiten-leven en één binnen-leven; of anders gezegd: het dagelijks leven en het gevoelsleven. Mooi is het wanneer die twee (een beetje) synchroon lopen; en dat dan voelt als een samengesmolten eenheid.
Problemen ontstaan wanneer één van de twee levens wordt verwaarloosd. Zo heb je lieden die al hun energie steken in hun gevoelsleven; en elke emotie, elke gedachte en elke gewaarwording registreren als bijzonder belangrijk; zoals dat zij te bang zijn om nieuwe mensen te ontmoeten, te vermoeid om aan het werk te gaan, te boos om familierelaties te onderhouden of veel te ontspannen zijn om enige inspanning te verrichten. Tegelijkertijd wordt alles wat te maken heeft met het buitenleven verwaarloosd: schoonmaken van het huis schiet erbij in, afspraken met anderen worden niet gemaakt en iets wat in de buurt komt van een verplichting wordt direct aan de kant geschoven. Het leven dat zij leiden speelt zich af in hun hoofd en lijf; en zij hebben het er zo druk mee dat het buiten-leven er gewoon niet bij kan. Het zal niemand verbazen dat deze mensen heel wat missen, al was het alleen maar de geborgenheid van een liefdevolle relatie. Tegelijkertijd zijn zij wel afhankelijk van anderen omdat zij zichzelf niet deugdelijke in hun onderhoud kunnen voorzien. Een rijk gevoelsleven en een arm buiten-leven. Aan de andere kant van het spectrum zitten de buiten-levers: zij zijn altijd bezig, is het niet met werk, dan is het wel met sporten, klussen, met nieuwe studies en het afwerken van allerhande sociale afspraken. Vraag aan zo iemand ‘hoe hij zich voelt’, dan zal het antwoord zijn: ‘ja, goed, hoezo’? En dan kan het zomaar zijn dat deze buitenlever ineens, na een onverklaarbare paniekaanval, in elkaar klapt en alleen kan zeggen: ‘ik voel met echt ellendig’. En omdat de buiten-lever zijn gevoelsleven totaal verwaarloosd heeft, zal hij niet (goed) kunnen verwoorden wat er in hem omgaat. Emoties als ‘boosheid’, ‘angst’ of ‘schaamte’ zeggen hem niets; en eenmaal uitgeput kan hij alleen nog maar bedenken dat hij zich weer ‘goed’ (= normaal) wil voelen. Als psycholoog moet ik natuurlijk de buiten-levers naar binnen leren kijken en de binnen-levers naar buiten leren gaan; of die twee groepen bij elkaar brengen zodat zij de kunst van elkaar kunnen kijken; iets wat, praktisch gezien, helaas onhaalbaar is. Gelukkig hebben de meeste mensen een beetje van alle beide levens; en mengen die tot één geheel, net zolang totdat het voelt alsof zij mentaal, emotioneel en geestelijk in balans zijn. Overigens, echt in balans is niemand, maar dat terzijde.
Het leven is niet altijd gemakkelijk; en dat heeft vooral te maken met het feit dat je twee levens tegelijkertijd moet leven: die van binnen en die van buiten. En beide levens zijn van levensbelang.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties