Er zijn twee soorten mensen: die met een klacht en die met een probleem. Nu lijkt dit onderscheid een onzinnige taalkwestie. Immers, iemand met een klacht, heeft een probleem en iemand met een probleem heeft logischerwijs ook ergens last van.
Het is maar net hoe je het beestje een naam geeft. Maar niets is minder waar. In werkelijkheid is er een wereld van verschil tussen deze twee groepen. Want mensen met een klacht wijzen de vinger naar iets of iemand anders, terwijl mensen met een probleem zichzelf verantwoordelijk stellen voor wat ze dwarszit. Om dit verschijnsel beter te begrijpen, stel ik u voor aan Hans (34). Hij komt op mijn spreekuur en vertelt hoe teleurgesteld hij is in de hulpverlening. Hij heeft drie psychiaters en twee maatschappelijk werkers versleten en is er nooit een millimeter mee opgeschoten. Ik meld gelijk dat ik er niets voor voel om als zesde zielknijper versleten te worden en vraag hem wat zijn probleem is. Hij zegt: "Zeven jaar geleden heeft mijn vrouw mij verlaten en ben ik depressief geworden." Maar wat is het probleem vraag ik weer. "Ik raakte mijn baan kwijt, kwam thuis te zitten en nu komt er niemand meer langs behalve mijn moeder." Ja, en het probleem is? "Dat ik nu met de gebakken peren zit." Hans leunt achterover in de stoel, doet zijn armen over elkaar en geeft mij een triomfantelijke blik, die zegt: 'zo, en bedenk jij daar maar eens even een goede behandeling voor'.
Ik buig voorover, tik hem even op zijn knie, en lach: "Hans jongen, dat is een mooi verhaal. Nee, ik bedoel dat is een verdrietig verhaal, maar het blijft een verhaal, of eigenlijk meer een aaneenschakeling van klachten; ik denk dat je mijn vraag niet goed begrepen hebt; ik vroeg naar jouw probleem en niet naar je klachten." Totaal verbouwereerd kijkt Hans mij aan en kan geen woord uitbrengen. Na heel lang nadenken, zegt hij: "Het probleem is dat mijn wereld zo klein is geworden." Ik feliciteer hem oprecht met deze ingrijpende verandering van toon en daag hem nog wat meer uit: "waarom is dat een probleem, een kleine wereld is veilig en overzichtelijk, de grote wereld is gevaarlijk en ingewikkeld; lijkt me niet verstandig om weer je vingers te branden door met grote mensen om te gaan." "Dat bepaal jij niet", protesteert Hans heftig.
Binnen een maand is Hans weer aan het werk als buschauffeur waar hij Ingrid leert kennen. Samen komen zij om de therapie af te sluiten. Net als Hans kan iedereen zeggen bij welke groep hij wil horen: bij de klagers of de groep van mensen die de problemen des levens wil oplossen. Die keuze is ingrijpend en bepalend.
download eset nod32 full version
eset nod32 full version
11/02/2018 17:28
(7 jaren geleden)
Ik heb een ander probleem.
Ik snap dat spreekwoord van de gebakken peren niet.
Peren zijn toch lekker en in Croatie heb ik gebakken peren gegeten.
Twee keer lekker.
Ik snap het niet.
Margit
Margit
10/10/2017 08:46
(7 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties