Niemand die het wil, maar het gebeurt toch: een tweedeling in de maatschappij tussen de mensen die wel en niet gevaccineerd zijn. Ik merk het nu, nadat ik een (nieuwe) patiënt heb geweigerd die zelf weigert om zich te laten vaccineren. Ik neem mij zelf in bescherming, terwijl ik dat tegenover de hulpvrager toch wel erg vervelend vind.
De vraag die bij mij opkomt is of die tweedeling in de samenleving nu echt zo nieuw of schokkend is. Ik bedoel, er zijn ook mensen die een allergie (of hekel) hebben aan honden; en ook niemand bij hen thuis uitnodigen met hond (‘je bent van harte welkom als je de hond thuislaat’). Zo heb je een tweedeling in de maatschappij: de hond-hebbers en de hondhaters; en niemand die daar nu echt een punt van maakt. Ook heb je, sinds jaar en dag, een dresscode bij bepaalde (chique) gelegenheden; en worden mensen in spijkerbroek of andere alledaagse kleding geweerd. Niemand die daar een rechtszaak voor heeft aangespannen. Voor zover ik weet is alleen korfbal, van oorsprong, een gemengde sport; en zijn de meeste andere teamsporten verdeeld in mannen en vrouwen. Dat vrouwen niet (mogen) meedoen met het mannenrugbyteam, daar doet niemand moeilijk over, ook al betekent het wel dat daar een tweedeling is. En er zijn natuurlijk nog veel meer tweedelingen: scooterrijders met helm (geel nummerbord) en de scooterrijders zonder helm (blauw nummerbord), een tweedeling die wellicht in de nabije toekomst wordt opgeheven als iedere scooterrijder verplicht wordt om een helm te dragen, waardoor ook dan flink veel mensen zullen denken en zeggen: ‘waarom word ik op die manier in mijn vrijheid aangetast; ik mag toch zelf weten of ik, door een fataal hersenletsel, om het leven kom’. Antwoord: ‘misschien wel, maar ook de samenleving als geheel mag zich beschermd weten door wettelijk bepaalde veiligheidsmaatregelen’. Een andere tweedeling in de samenleving is die tussen gediplomeerden en ongediplomeerden. Vooral op mijn eigen vakgebied is dat tegenwoordig opvallend: heel veel lieden die zich uitgeven voor (levens)coach; en andere mensen begeleiden met psychische problemen zonder dat zij daar een formele opleiding voor hebben gevolgd. Het is altijd een kwestie van tijd totdat daar wettelijke maatregelen voor worden getroffen. Immers, het is de taak van de overheid om de burgers in bescherming te nemen tegen gezondheidsrisico’s. Overigens zullen er altijd ongediplomeerden zijn die goed zijn en gediplomeerden die slecht zijn in hun beroepsuitoefening. Des te meer reden om te twijfelen aan waar je nu echt houvast aan hebt. Een al langer bestaande en bekende tweedeling is die tussen arm en rijk, eentje waarbij ook de overheid beschermend dient op te treden.
Ook de mens zelf heeft de wereld aan tweedelingen in zijn hoofd: enerzijds de wil om gezond te leven, anderzijds de behoefte om toch die bitterballen met een biertje te verorberen. Ik zou daar niet moeilijk over doen.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties