Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw is de geest uit de fles. Alles mag, niets hoeft. Tot twee jaar geleden. En iedereen weet onderhand maar al te goed wat het betekent als er weer beperkende maatregelen worden aangekondigd. Reden, wellicht, om bij de jaarwisseling tot bezinning te komen.
Ontegenzeggelijk is (weer) een lockdown een hard gelag voor veel ondernemers, artiesten en iedereen die alleen zijn brood kan verdienen in een vrije samenleving. Maar voor de burger is het misschien niet zo verkeerd om even een pas op de plaats te maken. Want wat in deze crisistijd maar weer blijkt is dat allerhande vrijheden geen vanzelfsprekend zijn. Even een retourtje naar Ibiza, even rondhossen met vrienden op de tribune van een sportwedstrijd, even een terrasje pikken en blijven hangen voor een maaltijd of massaal met buurtgenoten kilo’s vuurwerk de lucht in knallen, dat kan niet en dat mag allemaal niet. En dat wat niet kan, vraagt om een grote mate van individuele zelfbeheersing. Maar hoe verkeerd is dat eigenlijk? De vraag beantwoordt zichzelf. Want, psychologisch bekeken draagt het kweken van zelfbeheersing alleen maar bij aan een goede mentale gezondheid. Dat weet iedereen die zich onthoudt van overmatig eten, overmatig drinken, overmatig kopen, overmatig gokken, overmatig stappen en alle andere vormen van het zich-te-buiten-gaan. Hier en daar zijn geluiden te horen dat mensen, in deze coronatijd, zich enorm gefrustreerd voelen. En dat klopt. Maar een hoge mate van, wat psychologen noemen, frustratietolerantie is een probaat middel tegen ongebreidelde kort-termijn-bevrediging, en bevorderend voor het behalen van constructieve lange termijn doelen. Simpeler gezegd: de persoon die zich, in deze (crisis)tijd, toelegt op het leren bespelen van een muziekinstrument of het uitstippelen van een nieuw carrièrepad, zal uiteindelijk zich alleen maar gelukkiger voelen. En niet onbelangrijk: ook nog eens een aangenamer persoon zijn voor zijn omgeving. Alles meteen kunnen krijgen zoals je dat vlotjes online hebt besteld, lijkt fantastisch. En als het gaat om ‘gemak’, is dat ook zo. Maar toch geeft het echt-moeite-moeten-doen voor een klinkend resultaat uiteindelijk meer levensvervulling. Dit alles betekent dat de mens, weer eens voor een paar weken, helemaal op zichzelf wordt teruggeworpen; en iets meer tijd heeft om na te denken wat hij kan bijdragen aan een betere samenleving. Want dat dat nodig is, zal toch iedereen met mij eens zijn. Te veel agressie, te veel onbeschoftheid, te veel zelfzuchtigheid, te veel arrogantie en veel te weinig dienstbaarheid en dankbaarheid. Eenvoudig te verklaren doordat, al veel te lang, te geest uit de fles is.
Nu is dit betoog prekerig van toon. Maar aangezien de preken in ons land op één hand te tellen zijn, is er eentje in deze sobere tijd wellicht toch een opsteker. Als het virus straks echt verslagen is, kunnen we de hernieuwde vrijheid nu eens echt koesteren voor wat het waard is. Fijne jaarwisseling!
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties