Let op je bezoekt nu de archiefsite. Bekijk de actuele website hier.

Let op deze site dient als archief.
Ga naar www.psycholoogwijnberg.nl voor de actuele website.

Columns en Archief

Uitdaging

18 April 2017
Door: Jeffrey Wijnberg

Hoe het u vergaat, weet ik niet. Maar zelf ben ik helemaal allergisch geworden voor het woord ‘uitdaging’. Iemand hoeft het maar in de mond te nemen of ik ga spontaan gapen. Niemand kan zijn eigen beperkingen gewoon toegeven. Nee, het is eerst ‘dat kan ik misschien wel niet’, automatisch gevolgd door ‘en daar ligt nu juist mijn uitdaging’.

Wordt dan op een later tijdsstip gevraagd naar de voortgang van de uitgesproken uitdaging, dan is steevast het antwoord: ‘ik ben er mee bezig, alleen gaat het allemaal wat langzamer dan ik zou willen’. Geloof mij, het is gewoon een fabeltje. Want wie echt bezig is met zijn persoonlijke ontwikkeling, spreekt helemaal niet van een uitdaging. Die is gewoon hard aan het werk zonder zich af te schermen met verbloemende taalgebruik. Na een verloren wedstrijd zal tegenwoordig geen coach toegeven dat zijn ploeg terecht verloren heeft van een superieure tegenstander. Nee, zijn commentaar is steevast: ‘we hebben het misschien wel defensief laten liggen, maar daar ligt nu juist onze uitdaging’. Aangezien alles tegenwoordig een uitdaging heet (‘dat ik nu geen geld meer hebt, betekent dat daar mijn uitdaging ligt’), lijdt de term aan een ernstige vorm van inflatie. Want als alles wat ontbreekt toch een uitdaging is, gaat de betekenis ervan volledig verloren. Maar dat is niet het hele verhaal. Het overmatig gebruik van het woord, maakt ook dat in onze huidige samenleving mensen zich ervoor schamen om toe te geven dat ze iets niet kunnen. Zo heb ik op dit moment een jongeman in de praktijk die in een doorlopende relatiecrisis verkeert met zijn vriendin, Sasha. Zij is, telkens weer, teleurgesteld omdat Otto iets belooft wat hij niet waarmaakt. En dat is zijn eigen schuld. Want zou hij zeggen ‘nee, ik heb twee linkerhanden, laat die kast repareren door een timmerman’, dan zou Sasha weten waar zij aan toe is. Maar Otto zegt: ‘ik weet nog niet hoe ik het voor elkaar krijg, maar daar begint natuurlijk wel de uitdaging’.

Persoonlijk ben ik altijd zeer tevreden met mijn beperkingen; en wel omdat mij dat nogal wat plichtplegingen scheelt. Een uitdaging gebruik ik alleen om al die mensen te laten schaterlachen om wat ze niet in huis hebben.

 


Lees ook:

Bekijk alle columns

Reacties

Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.

RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties

Plaats uw reactie