Een relatie beginnen is zo gepiept. Een relatie beëindigen is vele malen moeilijker. Vooral als er kinderen in het spel zijn, dan zullen beide partners geen lichtzinnigheid tonen. De hamvraag van twijfelaars is telkens: welke scheidingsreden moet de doorslag geven?
Het (eventuele) antwoord op deze vraag is er één waar niemand zijn vingers aan wil branden. En zo wordt de twijfelaar op zichzelf teruggeworpen. Wel of niet scheiden: het is een dilemma in optima forma, vooral omdat voor elk argument er wel een tegenargument is. Zo kan iemand zeggen: ‘ik voel mij weinig gezien of gewaardeerd; en dat is toch het minste wat je kunt verwachten in een liefdesrelatie. Het tegenargument is: ‘tja, wellicht is die persoonlijke behoefte aan erkenning precies hetgeen wat de partner afstoot; de wereld draait niet alleen om jou’. Een scheidingsargument kan ook zijn dat de ene partner zijn vertrouwen is verloren door de ontrouw van de ander: ‘ik voel mij zo belazerd dat ik geen gezamenlijke toekomst meer zie’. Een belangrijk tegenargument zou kunnen zijn: ‘wellicht is de ontrouw van de partner nu juist het uitgelezen moment om de relatie van beide kanten te verbeteren; tegenslagen zijn er om overwonnen te worden’. Ook wordt dikwijls gezegd dat het heilige vuur is gedoofd; en dat het gepassioneerde verlangen naar de ander is vervlakt. Dat kan dan wel zo zijn, maar feit is ook dat het normaal is wanneer het gepassioneerde verlangen naar elkaar afneemt; en plaatsmaakt voor een band waarin gezamenlijkheid en vriendschappelijkheid meer de boventoon voert. Soms zijn mensen ook simpelweg teleurgesteld omdat, in de fase dat de kinderen opgroeien, er weinig meer romantisch te beleven valt. Maar ook dat is normaal omdat beide partners zoveel energie kwijt zijn om in het gezin alles naar behoren te laten lopen dat de inspiratie ontbreekt om elkaar nog met iets bijzonders te verrassen. Doorgaans is er een betekenisvolle relatie met een ander voor nodig om wel tot een relatiebreuk te komen. Onthechting in de oorspronkelijke relatie is dan gemakkelijker, simpelweg omdat er een nieuwe, frisse hechting is gesmeed. Voor de achtergebleven partner is dit een hard gelag. Die zal zich als oud vuil bij de weg gezet voelen. De belangrijkste reden waarom een ‘schone breuk’ (‘ik wil van je scheiden, ik hou niet meer van jou’) zo moeilijk is, heeft te maken met de ernst van de kwetsing: niets is zo vernederend dan de mededeling dat je door je geliefde uit zijn leven wordt geschrapt. Om dit te kunnen opbrengen moet je wel de ‘klootzak’ in jezelf oproepen.
Mannen zijn slecht in het zetten van een punt achter de relatie. Vrouwen zijn doortastender. Zo bekeken kan de man met scheidingsplannen dan ook beter aan haar vragen of zij zich in een ‘break-up’ kan vinden. Alleen haar ‘ja’ zorgt voor een uitgemaakte zaak.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties