Slagen voor het eindexamen: een mooie prestatie en het begin van een nieuwe levensfase. Hoewel steeds meer studenten nog even thuis blijven wonen, zullen ook dit jaar weer veel jongeren uitvliegen. Het ouderlijk nest raakt leeg; en voor de vrouw betekent dat zij is uitgemoederd. Tenminste, wel als het aan de kinderen ligt.
De moeders zelf leggen zich er niet zo maar bij neer dat zij hun moederschap aan de wilgen moeten hangen. ‘Eens een moeder, altijd een moeder’, zo zullen de meeste vrouwen wel denken, ook al verdwijnt hun kind uit zicht. Erger nog, juist omdat het kind uit zicht verdwijnt, zal het moedergevoel misschien wel sterker opspelen: ‘eet mijn kind wel gezond, zal ik helpen met het inrichten van de kamer, is het huishoudboekje wel op orde en is er naast de studieverplichtingen nog wel tijd om te ontspannen’. Het kind zal er juist naar uitkijken dat moeder geen bemoeienis meer heeft met het nieuwe, spannende studentenleven. En de meeste studenten zullen dan ook juist alles, wat voor moeders een gruwel is, willen uitproberen: laat naar bed, afspraken vergeten, onregelmatig eten, meer ontspannen dan studeren of met een foute jongen toch een spannend seksueel avontuur beleven. Als moeder (‘niet om te controleren’) weer eens een keer te vaak belt, dan is het zaak voor de versgebakken student om oppervlakkig te blijven: ‘leuk dat je belt mam maar geloof mij alles is prima, ik heb het gewoon reuze naar mijn zin; iedereen is aardig en de studie heel erg interessant’. Niet te veel in details treden (‘wel heb ik rare uitslag in mijn gezicht’), want anders staat moeder op de stoep voordat de zin is uitgesproken. Zolang het kind niet thuiskomt met de vuile was of een lege portemonnee, zal de vrouw haar moedergevoel op een andere manier moeten uiten; en het is geen uitzondering dat de bijbehorende echtgenoot nog meer bemoeienis van haar krijgt dan hij al had. De vrouw kan wel zeggen ‘ik ben je moeder niet’, maar in de praktijk zal de man het toch moeten ontgelden (‘heb je alweer van die beschuitkruimels op de grond gestrooid’). En als dat niet voldoende moederbevrediging geeft, dan zal de vrouw een pleegkind in huis nemen; een teken dat de vrouw echt last heeft van het lege-nest-syndroom, een reactieve depressie die gepaard gaat met verdriet, gemis en het gevoel van een leeg bestaan. Logisch wanneer het dagelijks leven van de vrouw altijd om de zorg van de kinderen heeft gedraaid.
Wie, uitgemoederd, zichzelf als overbodig ervaart, kan toch trots op zichzelf zijn. Want overbodigheid bewijst dat het kind zelfredzaam is geworden.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties