Vakantie is om uit te rusten. Vakantie is om ongestoord dingen te doen waar u thuis niet aan toe komt. Vakantie is om uw hoofd leeg te maken en in stilte originele plannen te maken voor het nieuwe seizoen. Bovendien is vakantie bedoeld om uit de sleur te komen van alledag en, vrolijk en stuurloos, helemaal uw eigen gang te gaan.
Daarom is er maar één vakantie ook echt een vakantie te noemen en dat is een vakantie van elkaar. Bent u zo eigenwijs om toch met partner en kinderen te vertrekken, dan weet ik zeker dat het geen vakantie wordt. Natuurlijk, het is een ouderlijke plicht om het hele gezin te trakteren op vrije tijd. Maar het is juist diezelfde verplichting wat maakt dat u op vakantie niet aan vakantie toekomt. Als vrouw bent u constant in de weer om de boel in de gaten te houden. Iedereen zeurt om aandacht en tegelijkertijd moet alles op een provisorische manier opgeruimd en overzichtelijk blijven. Even tijd om een beetje gedachteloos te winkelen is er niet. Bovendien, is er al genoeg geld neergeteld om de vakantie te kunnen betalen. Meer nog dan thuis doet uw mannelijke partner helemaal niets, behalve autorijden, eten en zuchten. Initiatief van zijn kant zoals het bezoeken van een museum of het wassen van de kleren komt er niet, met het argument: ‘ik ben toch op vakantie’. Als man moet u, nog meer dan u gewend bent, op eieren lopen. U kunt uw kont niet keren of u heeft alweer iets gedaan wat u niet had moeten doen, zoals het morsen van uw eten of het laten liggen van uw spullen. Optimistisch zoals u bent, heeft u een paar boeken meegenomen waar u vervolgens niet aan toekomt omdat van u geëist wordt dat u ook emotioneel aanwezig bent. Zij zegt: ‘nu zijn we eindelijk samen om samen te zijn en geef je weer niet thuis’. Misschien is het een troostende gedachte dat het in ieder geval voor de kinderen wèl vakantie is omdat zij kunnen klieren, spelen en rommelen dat het een lieve lust is. En als ouders is dat uiteindelijk waar je het op vakantie allemaal voor doet. Maar, naarmate de tijd vordert en het einde van de vakantie in zicht komt, zal het werk, het gewone leven en alle huiselijke rompslomp als een bevrijding van de vakantie lijken. Zo wordt het thuiskomen dikwijls ervaren: als een vakantie om bij te komen van de vakantie, een gevoel dat in een nanoseconde alweer voorbij is.
Wees toch verstandig: stuur de kinderen op zomerkamp. Kies dan een bestemming in omgekeerde richting van uw partner. En zeg, na uw vakantie, niet plichtmatig dat u elkaar gemist hebt.
echt goed
michel telo
10/02/2012 23:53
(13 jaren geleden)
Echt een prachtig geschreven stukje,
Ik laat me even mij beeld zien :
Niets ten nadele verder van dat gezin overigens, laat ik dat even stellen. Maar, als kind wilde ik graag wereldreiziger worden, dat leek me een fijn beroep, en door de jaren heen ben ik toch wel door lijden gelouterd. En inmiddels verblijf ik in de zomer graag thuis
Jeremih
02/01/2012 00:33
(13 jaren geleden)
Vakanties hebben helaas niet altijd het zonnekleurige beeld geschetst door Jeffrey, dat op mij bepaald rooskleurig overkomt.... Een zomerkamp, voor de kinderen, dat zou fijn geweest zijn, denk ik....Zijn protagonisten, die lijden onder de doorgaande sleur van partner en gezin....Het lijden valt zeker ook de volgelingen van de door mij zonet geschetste vakantie-hopman ten beurt.....Ik was heel lang zo’n volgeling. Het zo even geschetste behelst mijn daadwerkelijke herinneringen als kind, (ik ben hier de protagonist) bij de kampeervakanties die ik heb doorstaan in het gezin
9900 Bold
03/11/2011 23:42
(13 jaren geleden)
Je hoort van je vakantie totale 100 % te van profiteren.
gippy grewal
11/08/2011 16:08
(13 jaren geleden)
Vakantie is iets waar je helemaal recht op hebt. Het hoort er nou eenmaal bij
open relatie
11/08/2011 16:07
(13 jaren geleden)
Er zijn óók mensen die -mét vakantie, óp vakantie- de tijd van hun leven hebben. Dit zijn voornamelijk de types die nogal doelgericht door het leven gaan, zonder nu bijzonder acht te slaan op de weg die steeds naar die doelen toe leidt, oftewel de mensen die ze op die weg toevallig tegenkomen of in hun kielzog mee krijgen in de verwerkelijking van hun veelal turbulente plannen. Deze meekabbelende roeigenoten in de vakantiekano laten zich dan ter plekke inzetten voor het verwezenlijken van de ultieme missie, namelijk het doorboren van de vakantietijd, waarna er weer rustig geland kan worden in de dagelijkse realiteit van werk, relaties, hobby’s en andere alledaagsheid. Met geslacht of seksuele geaardheid hoeft een dergelijke levensinstelling overigens niet gecorreleerd te zijn, de overlevingsmodus, het gáát hier tenslotte om het dóórkomen van een paar weken ontregelende vakantie, en dat betekent stress, véél stress, ook voor deze types, ze verdienen onze compassie, is wat dat betreft UNISEX. Veelal kan enige pro-activiteit deze types niet ontzegd worden, ze gaan “gewoon” hun eigen gang. Ze zijn weliswaar vrolijk, of ze zien er zo uit, maar ze zijn bepaald niet stuurloos, zoals in de eerste alinea van Jeffrey wordt vermeld: het stuur laten ze zich gewoonweg niet uit handen nemen. Ik moet denken aan het beeld van een gewone brave burgerman, die normaliter door baas (leidinggevende), vrouw (levensgezel en maatje), buurman (aanpalende straatgenoot), kinderen (ontspoorde ondergeschikten) en hond (er wil me even niets te binnen schieten....WOEFFFFF!!!!) doorlopend wordt afgeblaft. Als hij eenmaal is aangeland op zijn gereserveerde plaats op de camping aan de Costa Plenty in Spanje of Italië is hij zijn rang of stand van thuis -wellicht door de zon bevangen- vergeten en ter plekke doet hij alsof hij een toprang in het leger heeft, met het ontvangen en begeleiden van nieuwe campinggasten. Dit is zíjn vakantie, niets kan daar tussen komen....Er wordt aanvankelijk gedacht, dat hij, met strakke zwembroek en dikke buik, de beheerder is. Deze types lijken wel ménsen, in de zin dat ze best bereid zijn om op verzoek een intentie uit te stralen van gezamenlijke gezelligheid. Een jeux des boules op de camping wordt met graagte geïnitieerd, of (tikkeltje erger) een barbeknoei, of (erger dan erg) een jeepsafari die door de plaatselijke VVV met zorg uitgekozen onverharde trajecten behelst van “ongerepte plaatselijk laatst overgebleven wildernis,” speciaal uitgezet voor het bekoelen van de heers-lust van deze dominante types in te hoge temperaturen....Tot een fatsoenlijke siësta is een dergelijk heerschap of vrouwspersoon natuurlijk niet bereid, of hier zou ook al weer echt een uitdaging van moeten worden gemaakt.....Niets helpt hierbij, alleen het einde van de vakantietijd. Drie weken is wat dat betreft méér dan genoeg lijkt me....Wéét ik...
Vakanties hebben helaas niet altijd het zonnekleurige beeld geschetst door Jeffrey, dat op mij bepaald rooskleurig overkomt.... Een zomerkamp, voor de kinderen, dat zou fijn geweest zijn, denk ik....Zijn protagonisten, die lijden onder de doorgaande sleur van partner en gezin....Het lijden valt zeker ook de volgelingen van de door mij zonet geschetste vakantie-hopman ten beurt.....Ik was heel lang zo’n volgeling. Het zo even geschetste behelst mijn daadwerkelijke herinneringen als kind, (ik ben hier de protagonist) bij de kampeervakanties die ik heb doorstaan in het gezin waarin ik beland ben. Niets ten nadele verder van dat gezin overigens, laat ik dat even stellen. Maar, als kind wilde ik graag wereldreiziger worden, dat leek me een fijn beroep, en door de jaren heen ben ik toch wel door lijden gelouterd. En inmiddels verblijf ik in de zomer graag thuis, met de geneugten van de onbespoten groententuin onder handbereik....En de lege Hollandse wegen, voor even zijn die van mij, als iedereen zich heeft onderworpen aan de vakantiewetten....Oftewel, “Als je het universum wilt leren kennen, begin dan bij jezelf,” zoals mijn yogaleraar destijds reciteerde.....Ik reis nog steeds graag, heb zelfs een “sleurhutje,” én een trouwe reisgenoot, levensgezel, partner, maatje en collega, die óók nog bereid is om bevriend met mij te zijn, allemaal verenigd in dezelfde persoon, maar ik geniet daarbij graag van de najaarszon. En van het thuiskomen, daarna. Oftewel: De hele wereld is waarschijnlijk heerlijk op zomerkamp, maar ik zie het daarna wel!
Rudi Vos
22/07/2011 22:26
(13 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties