Tegenwoordig gaat iedereen op vakantie. Zeker nu de zomer aanbreekt. De koffers worden ingepakt, de vliegtickets klaargelegd of de caravan van stal gehaald.Het op-vakantie-gaan is zelfs zo algemeen aanvaard dat het daarmee ook een sociale verplichting geworden is. Vakantie moet.
Want, u bent er toch ook aan toe om uit de sleur van alledag te komen en even wat anders mee te maken dan alles wat u zo gewend bent? Ja? Of toch niet? Wat zegt u? U wilt eigenlijk helemaal niet op vakantie? Wat? U durft dat niet zo hardop te zeggen? Dan lijdt u aan vakantieschaamte, een aandoening met verstrekkende gevolgen. Want wanneer u, geheel tegen uw zin in, toch bezwijkt onder de sociale druk om op vakantie te gaan, dan zult u als een psychisch wrak huiswaarts keren. Heimwee zal uw hart verscheuren. En de tijd wordt een ware obsessie. Natuurlijk, de tijd verstrijkt. Maar, de tijd gaat zo langzaam dat het voelt alsof u per seconde een jaartje ouder wordt. En terwijl alle anderen uitgelaten kwetteren, kunt u geen hap eten door uw keel krijgen. Onderwijl begint de knagende twijfel toe te slaan. U krijgt gedachten zoals ‘ben ik wel normaal’, ‘kan ik me er niet gewoon aan overgeven’ of ‘is het nou zo moeilijk om even te genieten’. En alsof dat niet genoeg is, gaat u zich ook aan alles en iedereen ergeren: kinderstemmen zijn te luid, reisgenoten zijn te vrolijk en de muggen zijn dit jaar er speciaal op uit om uw levensenergie leeg te zuigen. Bovendien voelt u zich als een kat in een vreemd pakhuis: waar u slaapt is niet vertrouwd, wat u hoort spreken is niet te volgen en wat door anderen mooi en kleurrijk wordt gevonden, ziet u als grauw en lelijk. Dat is de prijs die u betaalt voor het onderdrukken van uw innerlijke stem. Troostrijk is het feit dat u niet alleen staat. Juist omdat het een maatschappelijk taboe is, lijden veel meer mensen aan vakantieschaamte dan algemeen bekend is. Veel pati‘nten die ik in mijn eigen praktijk behandel, vergelijken zich vaak met mensen die geen alcohol drinken: tegenover anderen moeten zij zich bij voortduring en uitvoerig verantwoorden omdat zij niet gezellig meedoen met de groep. EŽn van mijn jeugdig vrouwelijke pati‘nten heeft zelfs het idee van een vaste relatie opgegeven. Zij zegt: ‘ik ben tot nu geen jongen tegengekomen die een beetje begrip heeft kunnen tonen dat ik een echte huismus ben; als ik uitleg dat voor mij het op-vakantie-gaan geen vakantie is, haken zij af’.
Het verlangen om lekker thuis te blijven, is geen geestelijke afwijking. Wees geen meeloper, maar kom uit de kast. Laat iedereen vertrekken, zodat uw vakantie in weldadige rust kan beginnen.
heerlijke collumn! ben ook superhuismus, ik vind bv een autorit naar italie klinkklare waanzin en gekkenwerk. Je komt 10 jaar ouder terug. Dit geldt ook voor andere landen.
w
03/07/2015 19:18
(9 jaren geleden)
w
w
03/07/2015 19:15
(9 jaren geleden)
Come on mate
Yari Pop
23/08/2011 23:07
(13 jaren geleden)
Vakantiestress is een verschijnsel dat we maar al te goed kennen. Gelukkig maken mijn vrouw, Rita en ik , daarop geen uitzondering. Dit jaar hebben we onze vakantie in Noord-Zweden (Lapland) genoten.
De voorbereiding heeft een jaar geduurd om met succes de Fjallraven Classic te volbrengen in de laatste wildernis van Europa. Een tocht van 110 km over keien, rotsen en stenen ook door beken. Helemaal op ons zelf aangewezen. Alles bij ons, Back-Packet. Rita 12 kg en ik 14 kg bagage.
Allebei afhankelijk van elkaar. Wij kwamen tot de conclusie dat na afloop of we houden het voor gezien of ons huwelijk staat, na 40 jaar nog als een huis.
Voordeel is dat ja in ieder geval geen dure sessies bij een Psycholoog hoeft te bezoeken. Ik kan de heer Wijnberg van harte aan bevelen om mensen die relatie problemen hebben deze tocht te late lopen. Voor U als psycholoog kunnen dat verrassende uitkomsten opleveren.
groet Rita en Bert Camphorst
Bert Camphorst (g.camphorst@kpnplanet.nl)
06/09/2010 22:29
(14 jaren geleden)
Ik had vroeger dezelfde gedachten over op vakantie gaan maar durfde me nooit te uiten o.w.v. mijn gezin. We gaan elk jaar maar weer, richting Zuiden met de auto. Wat een gedoe. Honderd en één ding meenemen om me thuis te voelen in ons vakantiehuisje. Wat een stress voor en na de vakantie. Het liefst zou ik hen in de auto zetten en voor twee weken met een boek in de tuin zitten. Maar toch, wat zou ik doen na drie dagen rust en alleen thuis? Ik zou ze missen en daarom.... ga ik dit jaar maar alweer met ze mee.
Lisa
04/08/2010 20:17
(14 jaren geleden)
Nee, echt!
Ik ook.
08/07/2010 15:57
(14 jaren geleden)
Ik ben ook een huismus!
Ja, echt!
Ik ook.
06/07/2010 17:30
(14 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties