Het woord ‘verstandshuwelijk’ suggereert dat er ook andere soorten huwelijken zijn, zoals een gevoelshuwelijk, een sekshuwelijk of een zielsverwantschapshuwelijk. Nu mag iedereen zijn huwelijk de smaak geven die het verdient. Maar mijn onderzoek toont aan dat er maar één soort huwelijk is, namelijk een verstandshuwelijk.
Daar kan niemand wat aan doen. Dat zit nu eenmaal opgesloten in het huwelijk zelf. Neem de kus. Zal elk verliefd stelletje aanvankelijk elkaar de lippen kapot zoenen, met het sluiten van een huwelijk blijft daar niets meer van over. Misschien dat tijdens het vrijen plichtsmatig nog wat tongzoenen wordt bedreven. Maar zo in de dagelijkse omgang zal een getrouwd stel oraal volledig opdrogen. Wat overblijft is een beleefd kusje op de mond bij wijze van begroeting of afscheid. Ook het eindeloos kunnen aanhoren van elkaars belevenissen –iets wat versverliefden zo kenmerkt- verdwijnt als man en vrouw elkaar het ja-woord geven. Erger nog: mettertijd ontstaat er juist een sterk gevoelde irritatie als één van de twee teveel verbale ruimte inneemt. Wat overblijft van het luisteren is een standaardreactie met een bijsmaak van hoe-kom-ik-hier-zo-snel-mogelijk onderuit: ‘ja, schat, ja, vervelend, maar, ja, ik moet even door’. Het gemis, het niet kunnen wachten om elkaar zo snel mogelijk weer te zien, is er in het huwelijk al helemaal niet meer bij. Erger nog, het weerzien wordt zo lang mogelijk uitgesteld om het dagelijks ritueel van saaie plichtplegingen te ontlopen. Wat overblijft is een thuiskomen dat niet zo voelt; en juist het verlangen versterkt om het verstofte gevoel van verliefdheid weer nieuw leven in te blazen; een fenomeen dat ook wel bekend staat als: mid-life-crisis. Nu wil ik het huwelijk niet als een domme keuze afschilderen. Integendeel, het huwelijk biedt veel goeds zoals relationele veiligheid, de kans om financieel vooruit te komen en het ultieme geluksperspectief dat (klein)kinderen heet. En wil een huwelijk slagen dan kan dat alleen als de liefde op een slimme manier wordt bedreven. In dit verband betekent slim: economisch samenspannen, ouderlijke verantwoordelijkheid nemen, (macht)strijd leveren om beter te presteren en boven alles: accepteren dat de romantiek in het begin alleen bedoeld was om de binding op lange termijn aantrekkelijk te maken.
Wie zijn romantisch verlangen blijvend wil vervullen, kan beter niet trouwen. Maar wie het huwelijksbootje mist, komt ook bedrogen uit. Het levensgeluk zit daarom niet in het hebben van alles, maar in het besef dat er altijd iets te wensen overblijft.
Dank voor deze goede column het leek alsof het op mij sloeg. Na een relatie van bijna 35 jaar waarin de passie al jaren geleden is gedoofd maar er wel liefde is èn inderdaad kleinkinderen een grote rol zijn gaan spelen heb ik me erbij neer gelegd dat dit bij het ouder worden hoort. Ik was soms verdrietig door de vluchtige zoen, het ontbreken van aanrakingen maar het is gewoon zo begrijp ik. Bij toeval kreeg ik de krant waar deze column instond in handen en heb deze uitgeknipt. Ik zal af en toe hier nog eens kijken of u nog meer goede raad heeft, vrg Emma
Emma
14/10/2014 12:16
(10 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties