Steeds bij-elkaar-willen-zijn is iets wat alleen verliefde stellen nastreven. Vaste partners zoeken vooral veel bewegingsvrijheid; en zoeken pas elkaars gezelschap als de werkdag erop zit. En zelfs dan gaan stellen vooral hun eigen gang. Zo is minimaal contact blijkbaar een probaat middel om een liefdesrelatie te bestendigen.
Ik weet dat het tegenstrijdig klinkt, maar de beste relaties zijn relaties waarin partners elkaar nauwelijks zien of spreken. Ook liefdesvuur brandt het beste als er genoeg zuurstof aanwezig is. Want zonder verse lucht is de kans op verstikking levensgroot aanwezig. Geen wonder dat nu in Coronatijd veel stellen het moeilijk hebben. Zij was altijd al thuis in verband met de kinderen en hij werkt vooral thuis; en heeft de eettafel ingericht als een provisorisch kantoor. Zij ziet en hoort wat hij doet en hij hoort en ziet wat zij doet. Vervelend genoeg is dat alles-zien-en-horen-van-elkaar al behoorlijk irritant. Ik bedoel: zonder dat er nog een woord gewisseld is, zal het gevoel van geobserveerd-worden op de zenuwen werken. De mens is er niet op gebouwd om constant in de gaten gehouden te worden. Hij verliest daarmee zijn innerlijk gevoel van bewegingsvrijheid; en zal ongemerkt zijn houding en gedrag aanpassen; dit om ongewenste bemoeienis te voorkomen. De mens is er wel op gebouwd om zijn eigen gang te kunnen gaan; en op willekeurige momenten even te staren, even niets te doen, even in zijn neus te peuteren, even zijn kont te krabben, even op het web te surfen of gewoon even een muziekje af te spelen. Maar dat persoonlijk feestje wordt in de kiem gesmoord, enkel en alleen door de aanwezigheid van de ander. Als dan ook nog de één zich met de ander bemoeit, dan zijn de rapen heel gauw klaar. Hij merkt op dat zij wel erg vaak naar de WC gaat en zij vraagt meerdere keren met wie hij toch aan het mailen is. En als hij de thermostaat iets hoger zet, dan duurt het niet zolang of zij zet de verwarming weer iets lager. Nog een paar van dat soort wederzijdse interventies en het conflict is geboren. Zij verwijt hem dat hij zijn tijd verdoet en hij verwijt haar dat zij alles beter weet. Niet dat een dergelijk conflict ook anders had kunnen ontstaan, maar de voortdurende nabijheid van elkaar zorgt er wel voor dat de gemoederen eerder verhit raken. Hoe langer de Coronacrisis duurt des te meer scheidingen er zullen worden aangevraagd. En dat is eeuwig zonde, vooral omdat het de gedwongen omstandigheden zijn die maken dat stellen elkaar slecht verdragen.
Wie een beetje achtertuin heeft, kan daar gerust een tweedehands caravan neerzetten. Op die manier kan toch enige gezonde afstand worden bewerkstelligd; een noodgreep die kan voorkomen dat de relationele pleuris uitbreekt. Want hoeveel twee mensen ook van elkaar houden, er is wel afstand nodig om elkaar tegemoet te kunnen komen.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties