Het is maar één woord. Toch maakt het uitspreken ervan een wereld van verschil. Wie zijn vertrouwen uitspreekt in een ander, zal doorgaans merken dat er een magische invloed van uitgaat; en al helemaal als dat gegeven vertrouwen van oprechte kwaliteit is.
Nu wordt vaak gedacht dat uitgesproken vertrouwen wel ergens op gebaseerd moet zijn; alsof de ander eerst zijn sporen moet hebben verdiend voordat hij dat vertrouwen waard is. En doorgaans is dat ook de houding die mensen aannemen: ‘laat eerst maar eens wat zien voordat ik mijn vertrouwen in jou kan stellen’. In mijn optiek is dat nu juist een houding van wantrouwen. Immers, er wordt geen geloof gehecht aan de het kunnen van de persoon tenzij het tegendeel bewezen wordt. Echt vertrouwen is daarom altijd blindelings vertrouwen, zonder bewijs vooraf dat de persoon dat vertrouwen ook waard is. Zo jong als kinderen zijn, zo gevoelig zijn zij voor het vertrouwen dat hun ouders, hun leraren hun mentoren in hen stellen. Opvoeders die uitspraken in de mond nemen als ‘ik vertrouw er op dat je op tijd thuis zult zijn’ of ‘mijn vertrouwen is groot dat jij naar eer en geweten zult handelen’ of ‘als jij zegt dat jij je goed hebt voorbereid op jouw examen, dan vertrouw ik daarop’, tonen niet alleen een positieve houding, maar leggen de verantwoordelijkheid voor een goed resultaat bij het kind. Op die manier zal hij de motivatie voelen om het vertrouwen waard te zijn; zal hij er op gebrand zijn om het gestelde vertrouwen niet te beschamen. Zo bekeken is het deugdelijk opvoeden een peulenschilletje: ouders hoeven alleen maar hun onvoorwaardelijk vertrouwen uit te spreken en het kind zal, als door een onzichtbare kracht gedreven, in beweging komen. Omgekeerd geldt hetzelfde. Ouders die uitspraken doen als ‘eerst zien dan geloven’ of ‘ik ben er niet zo van overtuigd of je daar toe in staat bent’ en ‘ik heb geen enkele reden om te geloven dat jij dat voor elkaar krijgt’, zullen het kind alleen maar demotiveren. Overigens, de magische werking van gegeven vertrouwen is ook tussen volwassenen even sterk. Zelfs topsporters kunnen alleen het beste uit zichzelf halen als de trainer zijn vertrouwen geeft. Zo is ook te verklaren waarom talentvolle voetballers op het allerhoogste niveau toch kunnen mislukken. Dat een talent ondermaats presteert heeft altijd te maken met een coach die weigert zijn vertrouwen te geven.
Natuurlijk, als therapeut zeg ik ook wel eens tegen een patiënt: ‘leuk bedacht, maar dat ga jij heus niet redden’. Maar dan alleen met bijbehorende knipoog en glimlach.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties