12 January 2009
Door: Jeffrey Wijnberg
Krijgt u nooit de aandacht die u eigenlijk verdient? Voelt u zich daarom ook vaak onbegrepen? Kortom, bent u moe van al die mensen die zichzelf geweldig vinden, maar nooit de moeite nemen om te luisteren? Ja? Dan wordt het tijd dat u zich aanmeldt voor therapie. Want, in therapeutenland werken echte beroepsluisteraars.
Zij zijn gewend om mensen te behandelen zoals u; mensen die geen echte problemen hebben, maar wel toe zijn aan een warm bad van genegenheid. Essentieel is wel dat u zich als aspirant-patiënt aanmeldt met iets dat lijkt op een echt probleem. Dat is vooral belangrijk om te voorkomen dat uw aanstaande therapeut in slaap valt.
Gelukkig zijn er genoeg nepproblemen die door de professionele hulpverleners zelf als belangwekkend en boeiend worden ervaren. Vaak hebben deze behandelaars allerlei theorieën en inzichten over deze nepproblemen ontwikkeld waarmee u samen, als therapeutisch team, flink lang aan de slag kunt zonder dat u daadwerkelijk iets oplost. En dat is natuurlijk ook de bedoeling omdat u alleen maar geestelijk gemasseerd wilt worden.
Om te beginnen kunt u in de kennismakingsfase praten over hoe moeilijk u het vindt om echt helemaal uzelf te zijn; en dat u daardoor geen balans kunt vinden tussen gevoel en verstand. Dat is de perfecte kapstok om talloze levensverhalen aan op te hangen. Als de behandelaar aangeeft dat hij nog niet de vinger op de zere plek kan leggen, dan vertelt u hoe lastig u het zelf vindt om tot de kern te komen, vooral wanneer u emotionele blokkades ervaart.
Sommige therapeuten stellen dan voor om in combinatie met individuele gesprekken ook groepstherapie te ondergaan. Als door een slang gebeten, laat u de tranen de vrije loop en zegt u snikkend: ’ik zie er zo tegen op om mij kwetsbaar op te stellen dat ik eerst binnen de vertrouwensrelatie moet werken aan mijn angst voor afwijzing, wat te maken heeft met mijn gevoel dat ik altijd als buitenbeentje wordt gezien.’ Dit emotionele appèl brengt u zo tien sessies verder omdat uw hulpverlener er dan niet omheen kan wat dieper in uw verleden te graven (rugzakje). Tijdens deze terugblikfase moet u benadrukken dat u moeilijk kunt verwerken wat u allemaal is overkomen, dat u maar niet kunt loskomen van alle boosheid die u voelt, en dat u een levenspijn ervaart die haast niet met woorden te beschrijven is.
Zelfs de meeste geduldige beroepsluisteraar zal er uiteindelijk toch op aandringen dat u daadkracht moet tonen in het hier en nu. Dat kunt u rustig onderschrijven, maar wel met de aantekening dat u niet begrijpt waarom u onder druk altijd zo slecht presteert. Dat is smullen voor de therapeut, waardoor hij, door uw voorzetjes, ook weer erkenning zal ervaren in zijn bestaan.
Auteur: Jeffrey Wijnberg
Originele publicatie: de Telegraaf
Datum: ma 12 jan 2009, 06:30