De Nederlander houdt er vreemde gewoontes op na. En dan bedoel ik niet dat hij zijn eten prakt, dat hij zijn lelijkste kleren aantrekt of dat hij de belangrijkste kamer van het huis zo klein maakt dat niemand zijn kont kan keren. Nee, ik heb het vooral over de sociale gewoontes van de Nederlander.
Rituelen die zo zijn ingeburgerd dat het vooral de buitenlander opvalt hoe merkwaardig deze zijn. Even spontaan binnenvallen is niet de bedoeling. Alles moet op afspraak, vooral om elkaar onder de neus te wrijven hoe druk we zijn. En dan het verjaardagsritueel: in de huiskamer wordt een kring geformeerd; de gasten komen naast iemand te zitten die ze niet kennen waardoor belangstelling in elkaar kunstmatig moet worden opgewekt. Het nuttigen van taart-koffie-worst-kaas-alcohol-fruitbowl in vaste volgorde is verplicht. Het achterliggende idee is: niets meer pakken dan je wordt aangereikt. De jarige is nergens te bekennen omdat hij de bediening voor zijn rekening neemt. Niemand voelt zich op zijn gemak, maar iedereen verbijt de tijd. De verzuchting achteraf is: ‘nou, dat hebben we dan ook gehad’. Voorafgaand aan dergelijke sociale aangelegenheden begroeten mensen elkaar met drie zoenen. Het is een vorm van ongewenste intimiteit, die wordt verzacht door de kusjes in het luchtledige te werpen. Mannen onderling steken ter verdediging meteen hun hand uit, terwijl de vrouwen de zoenverplichting van iedereen moeten ondergaan. Het is polderen in huiselijke kring zodat niemand zich door iemand tekort gedaan voelt. Oprecht is anders. Bij het afscheid moet iedereen de groeten doen aan mensen die er niet bij waren. Het is een vorm van werkverschaffing waar niets tegenover staat. Zelf denk ik altijd: ‘als je die ander een groet waardig vindt, doe er dan zelf wat moeite voor’. Wie zich wel voor het karretje laat spannen, blijft aan het pendelen omdat het antwoord steevast is: ‘ja, bedankt, doe je de groeten terug’.Elkaar bij de voornaam noemen is er niet bij, ook al heet onze sociale omgang informeel te zijn. Iedereen wordt aangesproken met het ordinaire ‘joh’ of ‘hé’, iets wat zelfs onze huisdieren bespaard blijft. De verklaring is simpel: aanspreken op naam is als het geven van een compliment en zoveel bevestiging gunnen we elkaar niet. Iemand met gezag, zoals onze minister-president wordt juist wel bij de voornaam genoemd; dit om te benadrukken dat hij geen pretenties moeten hebben. Het maken van oogcontact is ook geen sterk onderdeel van het Nederlands repertoire. Net wat langs elkaar heenkijken is de norm, waarmee eens te meer wordt getoond dat we elkaar nauwelijks een blik waardig gunnen.
De Nederlander heeft de gezelligheid uitgevonden, maar bedoeld wordt dat hij om het uur een pauze inlast. Voor hartelijke gastvrijheid moet je in het buitenland zijn.
Watch the trending Movies Online and Watch Tv-Series online On Solarmovies without Registration. How many of you like to watch movies? I think most of the people in this modern world will say yes. Watching movies is not just a habit for the people but it is like a craze for most of them
videomate
04/08/2017 11:11
(7 jaren geleden)
ik herken deze gang van zaken zeer zeker, eigenlijk verschrikkelijk dat mensen dit soort kudde gedrag hanteren, ik heb er altijd mijn eigen oordeel over gehad, wilde wel een feestje geven, als het maar afweek van de bestaande verjaardagen, tja, kijk maar eens naar het fenomeen ballonnen, ik ben zelf nog wel eens ballonnenclown, als ik in opdracht van de klant ballonfiguren uit sta te delen, de hebberts haal je er altijd meteen bovenuit, de veeleissers, die grote dingen willen, de volgers die meedoen met de veeleiser, en daarna komt het kind wat verlegen zijn beurt afwacht en gewoon een hondje vraagd, , kleur maakt ook niets uit, dat zijn mijn klanten, daar wil ik het voor doen, als ik lol heb, dan heb ik dat omdat de kinderen genieten, en dit gedrag komt weer terug als de mensen op leeftijd zijn , en aan het dementeren zijn, aangevuld met liedjes van vroegen, maar ballonnen ook een artikel wat maar tijdelijk meegaat , heeft een grote aantrekinngskracht op mensen, gewoon een lapje rubber gevuld met lucht in vele kleuren, doet vaak wonderen...
Edward
02/06/2014 13:30
(10 jaren geleden)
Gippy Grewal
20/08/2011 01:45
(13 jaren geleden)
Geachte heer Wijnberg, beste Jeffrey!
Sinds 1992 leef ik met groot plezier in Nederland.
Ik was in het begin ervan onder de indruk hoe veel gemakkelijker Nederlanders over het algemeen met elkaar omgaan en hoe weinig taboes zij kennen.
Nu - 18 jaren later - is het ideaalbeeld van souplesse zoals ik die in het begin zag een beetje afgebrokkeld.
Ik zie ongeïnteresseerde oppervlakkigheid en - als absolute tegenhanger - een enorme zwaarte gebaseerd op religieuze dogma's. En ik zie wat deze uitersten met mensen doen. De uitdaging is het vinden van een gouden middenweg.
'Doen wat 'hoort'', dat zit in mijn Duitse roots, ja in mijn DNA. Ik dacht lange tijd dat het echt Duits was. Neen, zeker niet! Het is hier precies zo, maar het is anders verpakt. En daar ligt het verschil.
Doen waar ik behoefte aan heb, dat heb ik pas hier in Nederland kunnen leren, omdat het hier KON, omdat ik hier de vrijheid ervoor kreeg.
Ik hou van Nederland en zijn bewoners vooral om hun gezonde vanzelfsprekendheid,
Zo durf ik er nu voor te kiezen om NIET iedereen lukraak te kussen, want wat is een kus waard die niet van harte ontvangen/gegeven wordt?
Neen, ik hoef niet (meer) naar het buitenland voor hartelijke gastvrijheid - ik leef ze en trek ze daardoor aan. 'Verander de wereld en begin bij jezelf.' Zo ontmoet je meer en meer mensen met dezelfde behoeften, want soort vindt soort en samen creëren we een nieuwe gezelligheid - eentje waarbij een ieder zich echt thuis voelt...
Met dank voor uw lezenswaardige columns en met warme, kleurrijke groet, Brigitte Sütmuller - Natuurgeneeskundig Therapeut
Brigitte Sütmuller
01/01/2011 03:12
(14 jaren geleden)
U slaat de spijker op z'n kop! Al mijn hele leven (50 jaar) ben ik er van overtuigd dat ik in het verkeerde land ben geboren. Een kwart van mijn leven heb ik reeds in het buitenland gewoond. Zeer binnenkort ga ik NL weer verlaten, er zijn ontelbaar veel typisch Nederlandse gewoonten, tradities en andere dingen waar ik definitief niet meer mee kan en wil leven. Dank voor uw column die ons Nederlanders een spiegel voorhoudt waar ik in ieder geval niet meer in wens te kijken.
Willem van Barneveld
06/12/2010 11:42
(14 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties