31 March 2008
Door: Jeffrey Wijnberg
Het feminisme mag dan, in maatschappelijk opzicht, veel bereikt hebben, in de dagelijkse omgang worden vrouwen nog altijd slecht behandeld.
Vooral in ons land is de houding van de man ronduit onbeschoft te noemen. Woorden als hoffelijk en galant lijken uit het Nederlandse mannenhoofd te zijn verdwenen, waardoor het als normaal wordt gezien dat de vrouw zelf haar kopje koffie betaalt.
Dat zij, na de ontmoeting, ook niet in de jas wordt geholpen, laat staan dat de deur voor haar wordt opengehouden, is een kwestie waar geen Hollandse knakker van wakker schijnt te liggen.
En dan heb ik het alleen nog maar over allerdaagse sociale situaties, waar de man met een kleinste moeite toch een groot verschil kan maken. In verhoudingen, die moeten doorgaan voor liefdesrelaties, is de houding en het gedrag van de man helemaal bedroevend.
De brutalere meiden krijgen dan bij hun man misschien wel iets meer gedaan, maar diezelfde man gaat dan wel op een zeer kinderachtige manier zitten mokken, kniezen en zuchten als hem op zondag gevraagd wordt de tuin een beetje aan te harken.
De vrouw heeft niet alleen meer verantwoordelijkheidsgevoel voor haarzelf en de kinderen, ook schuwt zij haar plicht niet jegens hem. In dat licht zou de man, op zijn minst, dankbaar moeten zijn, dat hij een vrouw heeft die hem op zijn verantwoordelijkheden wijst.
Zonder haar zou hij helemaal een ongeleid projectiel zijn. Helemaal triest is het gesteld met de levensomstandigheden van vrouwen die meer bescheiden en lieftallig van aard zijn.
De man behandelt deze hartelijke en innemende types als lucht. En aangezien lucht als vanzelfsprekend wordt ingeademd, maar verder geen aandacht behoeft, kan de man ook zonder enige gewetensbezwaar even lekker vreemd gaan.
Dat diezelfde belazerde vrouw te aanhankelijk en te zorgzaam is om het gezin in de steek te laten, wordt door hem gezien als een vorm van gemak: hij kan zijn gang gaan omdat zij toch altijd wel voor hem klaarstaat.
Van kleine attenties, zoals een bloemetje, een lief kaartje of een extra telefoontje tussendoor, is dikwijls al helemaal geen sprake. De Nederlandse man vindt zichzelf al een hele Piet als hij fysiek aanwezig is op haar verjaardag en zal daarom ook niet extra zijn best doen om haar vriendinnen te woord te staan.
Op een laffe manier gaan de mannen dan meestal apart staan om tegen elkaar op te scheppen over hun werk. Een beetje meehelpen met de hapjes en de drankjes, daar voelt hij zich helemaal te goed voor.
Zo bekeken is de Nederlandse man meervoudig gehandicapt: hij is doof, blind en ongevoelig voor wat een vrouw in essentie is: een wezen dat altijd een extra dimensie geeft aan het woord schoonheid, baarmoeders zijn van elke nieuwe geboorte, en het vermogen in zich dragen om het gestuntel van de man betekenis en richting te geven. Vrouwen verdienen beter, omdat zij de stille kracht zijn van het leven zelf.
,
Auteur: Jeffrey Wijnberg
Originele publicatie: de Telegraaf
Datum: ma 31 mrt 2008, 06:30