Niemand weet wat de toekomst brengt. En toch zal menigeen het niet kunnen laten om op de zaken vooruit te lopen. Vooral de angstige mens zal de nodige wat-als-jes kunnen bedenken in een poging de werkelijkheid voor te zijn.
Nu is het gemeengoed om te beweren dat het geen zin heeft om doemscenario’s te bedenken, simpelweg omdat alles altijd anders loopt dan jij in je wildste fantasieën kunt verbeelden. En feit is ook dat veel mensen zich eraan storen om op wat-als-jes te worden getrakteerd; en wordt het wat-als-jes-gedoe als nodeloos negatief weggezet. ‘Wat als we niet genoeg eten in huis hebben als de kinderen komen' of ‘wat als er wordt ingebroken als we met zijn allen naar de crematie gaan’ en ‘wat als de aarde nog meer opwarmt dan nu is berekend’: het zijn allemaal kleine of grotere zorgen die zo maar ineens in je op kunnen komen. En ik zeg: die wat-als-jes zijn prima. De toekomst mag dan niet te voorspellen zijn, maar het kan geen kwaad om op het ergste voorbereid te zijn. Toch is er momenteel een nogal bedenkelijke subcultuur in onze samenleving die voorschrijft dat wat-als-jes uit de bozen zijn. Ik heb het over de ‘leef-in-het-moment-types’ en nog erger: de mensen die te pas en te onpas beweren dat je ‘de boel moet loslaten’, om op die manier meer te kunnen genieten van het ‘nu’. Welnu, dat zijn ook de lieden die stelselmatig te laat komen, gewoon vergeten om hun rekeningen op tijd te betalen en geen zin hebben om afspraken te maken over hoe het allemaal beter kan. Nee, voor mij zijn de wat-als-types uitstekend bezig; en dat vooral omdat zij goed beslagen ten ijs willen komen. Natuurlijk heeft het speels-improviseren zo zijn charme. Maar juist de beste improvisatoren hebben eerst veel tegenslagen leren incasseren voordat zij onbevreesd de werkelijkheid tegemoet kunnen treden. Opvallend is hoe zeer de wat-als-jes in relaties speelt; en het zal niemand verbazen dat vooral vrouwen hun mannelijke partners hierin overtreffen. ‘Wat-als’ zegt zij; en voordat zij haar zin nog kan afmaken zal hij reageren met: ‘schat, laat het nou gewoon op je afkomen, we zien wel hoe het loopt, toch?!’. Zij ziet elk probleem voordat het al een probleem is, en voor hem is dat nou juist het probleem. Zelf heb ik mij hieraan gestoord in de vroegere jaren van onze verhouding, maar ik ben onderhand helemaal om, juist omdat het veel rustiger leeft om zoveel als mogelijk preventief bezig te zijn of zoals iedereen weet: voorkomen is beter dan genezen.
Mensen kankeren wel veel over het feit dat onze bestuurders zo weinig nadenken over de lange termijn; en met louter halfslachtige lapmiddelen de problemen te lijf gaan, oftewel: ‘er is geen visie’. Nee, er is geen (lange-termijn-) visie als je het onzin vindt om de wat-als-jes onder ogen te zien.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties