Schokkende cijfers: twee-derde van alle vrouwen wordt op straat lastiggevallen. En wel door elk soort man. Niet alleen de (traditionele) bouwvakker, maar ook het straatschoffie, de student, de ambtenaar of een willekeurig andere mannelijk passant maakt zich schuldig aan seksuele intimidatie.
De vraag van vandaag is daarom deze: welke speelruimte is er dan nog voor de man om ‘in het wild’ een (goedbedoelde) toenaderingspoging te wagen om in de aandacht te komen van een vrouw? Want hoe geëmancipeerd de hedendaagse vrouw ook is, zonder mannelijk initiatief, zal er geen enkel soort van paringsritueel meer overblijven. Natuurlijk kan er, om veiligheidsredenen, puur via datingsapps nog iets worden geïnitieerd. Immers de vrouwen die daaraan meedoen geven al toestemming om benaderd te worden. Maar zeg nou zelf: de echte lol om bij elkaar in de gunst te komen, is daar wel van af. Wellicht is het een idee om bij elke vorm van aandacht-trekken standaard eerst toestemming te vragen. Dus niet een compliment geven (‘wat zit je haar leuk’), maar eerst vragen: ‘mag ik je een compliment geven?’ Dus ook niet zomaar een gesprekje beginnen, maar eerst vragen: ‘mag ik jou ook iets vragen?’ En dus ook niet, zittend in de trein, op een nadrukkelijke manier blijven staren naar haar, maar even opstaan, naar haar toelopen en vragen: ‘heb je er bezwaar tegen dat ik toenadering zoek?’ Tja, het is wat stug, geforceerd en slapjes, maar zoals de Engelsen zeggen: ‘better safe than sorry’. Want het zal niet lang duren of de man zal vaker voor de rechter gedaagd kunnen worden omdat hij ongewenst blijk geeft van interesse in het vrouwelijk geslacht. Nu heb ik natuurlijk uitgebreid navraag gedaan bij honderden vrouwen om van hun kant te horen wat belangrijk is in het ontmoetingsritueel. En al die vrouwen komen telkens weer tot dezelfde conclusie: 1) gewoon nageschreeuwd worden (‘hé lekker wijfie’) geeft een onveilig gevoel, vooral omdat dan op een nadrukkelijke macho-manier (ik ben groot en jij bent klein) eenzijdig contact wordt gezocht 2) alleen maar nagestaard worden is eveneens hoogst ongemakkelijk omdat dan ook weer niets van normaal wederzijds contact mogelijk is 3) elke vriendelijke toenadering waaruit blijkt dat er oprechte belangstelling is, maakt een (eventueel) praatje wel mogelijk; en kan dan ook, als het contact dan toch niet prettig voelt, heel snel weer worden afgebroken. Diezelfde vrouwen melden mij ook dat zij heel goed de oprechtheid van de desbetreffende man kunnen inschatten; en afhankelijk van hun stemming, van de omstandigheden en gevoel van veiligheid, de toenadering (eventueel) kunnen honoreren.
Wie al deze stelregels even op zich laat inwerken, kan maar tot één conclusie komen, namelijk: een heer zijn in het verkeer geldt ook voor het sociale verkeer; en al helemaal als het gaat om het initiëren van contact met een (onbekende) vrouw, oftewel: leer jongens wat het betekent om beleefd te zijn.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties