21 January 2008
Door: Jeffrey Wijnberg
Mensen ergeren zich om de haverklap: dat de ander met een schuin oog tv-kijkt tijdens een huiselijk gesprek, dat de één weer de afstandsbediening terugpakt en de tv nog harder aanzet, terwijl de ander weer met het uiteinde van zijn theelepeltje beide oorgangen schoonkrabt.
Bleven dit soort irritaties ooit nog binnenskamers, tegenwoordig zijn er gerenommeerde onderzoeksbureaus die elke vorm van menselijke onvrede als nieuws naar buiten brengen zodat internetbezoekers deze belangwekkende zaken uitvoerig kunnen bespreken. En om een bijdrage te leveren aan deze moderne manier van relationele en emotionele openheid, publiceer ik vandaag het resultaat van een Gronings onderzoek naar wc-ergernissen.
Het begint al op de drempel: sommige lieden presteren het om de deur van de wc wagenwijd open te laten terwijl zij hun behoefte doen, als waren zij een hond die zijn doordringende poepgeur zo nadrukkelijk wil verspreiden dat concurrenthonden worden afgeschrikt het territorium te betreden.
Aangezien het kleine kamertje vaak de enige plek is waar mensen ongestoord hun gang kunnen gaan, zijn het vooral de mannen die zich in de wc terugtrekken met de krant, hun mobieltje of een stapel post om vervolgens, na gedane zaken, de hele rommel gewoon naast de pot te laten liggen. En als zij dan ook nog de poepresten in de pot achteraten omdat het veel te vermoeiend is met de wc-borstel te zwaaien, dan zijn de rapen helemaal gaar.
Vrouwen hebben het sowieso heel zwaar te verduren: telkens moet de bedruppelde wc-bril schoongemaakt worden omdat ’de jongens’ te beroerd zijn om de wc-bril omhoog te zetten. Voor velen is het ook een grote ergernis om in een wc terecht te komen die aangekleed is als woonstudio, compleet met schilderijtjes, de verjaardagskalender, geurkaarsen, fotoalbums en kookboeken(!).
Voor wie éénmaal goed en wel zit, is het ook tenenkrommend om, door de deur heen, toch aangesproken te worden (Henk, weet jij het nieuwe telefoonnummer van de tante Greet!?), en als dan ook nog blijkt dat het wc-papier op is, dan moet weer opnieuw contact gezocht worden met de buitenwacht om het probleem op te lossen.
Sommige lieden verlaten de wc met zo veel enthousiasme dat zij de bus met wc-verfrisser helemaal leegspuiten, waardoor het hele huis vol hangt met een gemengde geur van het verkeerde soort. Helemaal irritant is het om, na een wc-bezoek, gecontroleerd te worden: ’heb je wel doorgetrokken, heb je je handen gewassen, en heb je het matje weer op zijn plaats gelegd?’
De meest lachwekkende ergernis kwam van een man die zei: ’Niemand denkt er ooit aan om het uiteinde van de wc-rol een eindje te laten uithangen, zodat ik niet opnieuw hoef te zoeken waar de rol begint.’ Maar, al deze ergernissen tezamen zijn lang niet zo heftig als de angst die sommigen hebben om bij een wildvreemde het kleine kamertje te betreden, want: hoe langer het wc-bezoek duurt, des te meer de achterblijvers kunnen fantaseren over wat er op het toilet wordt uitgespookt.
Auteur: Jeffrey Wijnberg
Originele publicatie: de Telegraaf
Datum: ma 21 jan 2008, 06:30