Let op je bezoekt nu de archiefsite. Bekijk de actuele website hier.

Let op deze site dient als archief.
Ga naar www.psycholoogwijnberg.nl voor de actuele website.

Columns en Archief

Wederkerigheid

15 June 2015
Door: Jeffrey Wijnberg

Klachten over de medemens zijn op mijn spreekuur aan de orde van de dag. Verreweg de meest gehoorde klacht is deze: ‘ik kan nog zoveel initiatief tonen, er komt eigenlijk nooit iets voor terug’. Het gaat hier om een gebrek aan wederkerigheid: mensen investeren in een relatie en zijn teleurgesteld als zij weinig rendement zien.

Een interessant fenomeen is het wel, vooral omdat iedereen hetzelfde lijkt te zeggen. Met andere woorden: alle mensen vinden van zichzelf dat ze zich uitsloven voor de ander, maar niemand merkt de inspanningen van die ander op. De enige manier om dit verschijnsel te verklaren is: grove zelfoverschatting, oftewel: wat mensen zelf doen wordt als waardevoller beschouwd als wat er voor terugkomt. Daarom zijn mensen ook zo teleurgesteld als zij hun huis te koop aanbieden. Aan het eigen bezit wordt veel meer waarde toegekend als wat een ander er in ziet. Dat u ooit met eigen handen de keuken zo mooi heeft verbouwd, is een gegeven dat op de koper weinig indruk zal maken. Hij zal zich niet verplicht voelen om u te compenseren voor uw bloed, zweet en tranen. Bovendien, wat hij aan de verbouwde keuken ziet, heeft voor hem (nog) geen enkele emotionele waarde. Maar als het om wederkerigheid gaat, is er nog iets anders: al die mensen die er op zitten te wachten om eindelijk iets terug te zien van hun relationele inspanningen, zijn doorgaans dwingend in hun houding. Juist omdat er iets van de ander wordt verwacht, zal er daarom alleen al weinig gehoor aan gegeven worden. Het zijn juist te mensen die geen enkele verwachting koesteren jegens hun medemens die het vaakst worden getrakteerd. En er is nog meer: wie gewend is om het initiatief te nemen en zijn medemens verwent met aandacht, creëert daarmee zelf de passiviteit aan de andere kant, oftewel: die ander hoeft geen initiatief te nemen omdat hij ervan uitgaat dat de aandacht naar hem toe zal komen. Immers, hij is niet anders gewend. Overigens kan ik weinig sympathie opbrengen voor mensen die klagen over een gebrek aan wederkerigheid. Ik denk altijd: wees tenminste blij met het feit dat jouw inspanningen jegens de ander niet worden afgewezen.

Mensen die er op staan dat hun investeringen evenveel winst uitkeren als wat hun inleg is geweest, komen altijd van een koude kermis terug. Een beter gevoel geeft het besef van dankbaarheid: dat u als mens wat te investeren hebt.

 


Lees ook:

Bekijk alle columns

Reacties

  • The basic aim of this brand is to provide quality products to the customers and so far, it has been successful in doing so.Men wear Ralph Lauren polo shirts on daily basis.

    cheap Ralph Lauren Outlet
    11/10/2016 08:36
    (8 jaren geleden)

  • Mag je dan geen verwachtingen meer hebben,? jawel alleen voor jezelf, dat is namelijke het enige wat je kan veranderen en bijsturen

    192.168.1.1
    26/08/2016 12:27
    (8 jaren geleden)

  • Mensen ga eens echt luisteren naar andere mensen,

    192.168.1.1
    26/08/2016 12:26
    (8 jaren geleden)

  • Hij zal zich niet verplicht voelen om u te compenseren voor uw bloed, zweet en tranen. Bovendien, wat hij aan de verbouwde keuken ziet, heeft voor hem (nog) geen enkele emotionele waarde.

    fake prada bags
    26/08/2016 06:59
    (8 jaren geleden)

  • Als je zelf genoeg hebt, kan je geven zonder verwachtingen vanuit je hart. Dus zorg dat je naar jezelf luistert dan kan je ook naar een ander luisteren, zorg dat je jezelf liefhebt, dan kan je ook een ander liefhebben, zorg dat je jezelf aandacht geeft, dan kan je ook oprechte aandacht aan een ander geven. Liefde stroomt en geeft door, als je verwachtingen gaat hangen aan de dingen die je doet vanuit je hart, wordt je teleurgesteld, door je eigen verwachtingen weliswaar.
    Mag je dan geen verwachtingen meer hebben,? jawel alleen voor jezelf, dat is namelijke het enige wat je kan veranderen en bijsturen, als je dat bij anderen wilt doen is dag een vorm van manipulatie. Maar dat is in onze maatschappij eigenlijk heel gewoon, en het absurde is als je er niet aan mee wilt doen, dan ben je raar. You may laugh that Iam different, but I laugh at you cause youre all the same.

    angel
    22/08/2015 23:15
    (9 jaren geleden)

  • Would you mind if I link here from our website?

    http://essayformats.org/
    31/07/2015 10:07
    (9 jaren geleden)

  • I enjoyed over read your blog post. Your blog have nice information, I got good ideas from this amazing blog. I am always searching like this type blog post. I hope I will see again....

    custom essay writing service
    20/06/2015 09:17
    (9 jaren geleden)

  • Wat mij opvalt is vooral dat mensen wel geluisterd willen worden, maar zelf niet willen luisteren naar andermans verhalen. Mensen ga eens echt luisteren naar andere mensen, en toon medeleven als de andere persoon het moeilijk heeft.

    didi
    16/06/2015 14:01
    (9 jaren geleden)

  • Beste Jeffrey,

    Een boeiend onderwerp, inderdaad, mensen doen niets voor niets, zo blijkt. Een inspanning van de ene mens vraagt om een waardering van de andere, anders zou ze misschien niet eens gebeuren. De natuur streeft naar balans, denken wij met onze kort-zinnige menselijke geest, er zal genoegdoening, liefde waardering, wederkerigheid komen voor onze inspanningen, gerechtigheid!

    Maar juist het tegengestelde dient zich steeds weer aan, want waar enerzijds de inspanning wordt gepleegd, ontstaat anderzijds het zich genoegzaam wentelen in de resultaten van de inspanning van de ander en het verlangen naar méér, alsof het vanzelfsprekend is allemaal, en dat lokt op z'n beurt nog weer méér inspanning uit aan de ene kant, in de behoefte aan waardering. Een schijnbaar oeverloze exercitie...

    Want -verslaafd als de ene partij is in het zich wentelen in het comfort dat de ander biedt- is de "dierbare" ander weer verslaafd aan de waardering die maar niet, of gewoon alleen maar mondjesmaat komt, vanwege alleen maar "gulle gaven"...

    Dus wordt er een schepje bovenop gedaan, harder gewerkt ook, aan die ene kant. Gewoon om de balans te behouden. Het verlangen naar stank voor dank lijkt evenzeer in onze genen te zitten als het verlangen naar echte oprecht ingezette DANK!,

    De mens is au fond goed, zo is steeds gesteld, maar in de praktijk niet zo, klaarblijkelijk, in ieder geval valt het in het gedrag in de praktijk nogal tegen....

    En dat is ook weer niet zo gek: Want als je een lekkere kick krijgt toegediend, of het nu sex, drank, drugs of rock and roll is, of gewoon maar je krant aan het einde van de dag en je pantoffels met een potje bier en de televisie na een dag hard werken, (althans, zo zou jijzelf dat urenlang oeverloos lummelen in een ruimte die "kantoor" of "winkel" heet, misschien willen definiëren....) dan wil je daar toch gewoon méér van?

    En als je het gewend bent dat jouw vent zonder morren en zeuren de afwas doet, aan het eind van de week bloemen voor je meebrengt en komt met zijn nieuwste aanwinsten uit arbeid, handel of wandel toch ook? Zonder woorden, gezanik of gezeur?

    Tsja, nu eventjes de kille conclusie....Wil je dus waardering oogsten voor je "goede daden," dan vind je die het beste bij jezelf. Dat maakt wellicht dat jouw inspanningen zullen afnemen, dat er niet geoogst gaat worden ook in de omgeving, maar dat stilstand -al is het maar voor kort- tot beweging, verontrusting, levering, inspanning vanuit de omgeving zou kunnen leiden.

    Enneh...Komt die levering nou niet? Doe er dan gewoon een schepje bovenop, een beetje passiever, reactiver, luier, ongeïnteresseerder etc. moet toch kunnen?

    Niet? Dan ben je wel veroordeeld tot het hebben van veel schuldgevoel en de noodzaak daar wat aan te doen, dus aan het werk!

    Oftewel, de natuur streeft steeds naar evenwicht!

    Veel genoegen, hartelijke groet,

    Rudi

    Rudi Vos
    15/06/2015 22:51
    (9 jaren geleden)

  • Geachte Men. Wijnberg.

    Met genoegen lees ik iedere week uw column, maar vandaag ben ik het niet met u eens. Waarom?

    Mij doet het heel veel plezier als ik iets voor een ander kan doen,en dan bedoel ik niet gewoon iets. Als dan bij die ander, haar dochter trouwt in Nijmegen en ik woon in Limburg, ik moet een hotel nemen en ik heb hier het geld niet voor, als dan die ander heel erg kwaad op mij is, dan wil ik toch niets van haar, die willen toch alles van mij?

    Misschien leg ik het niet goed uit, maar ik hoop dat u begrijpt wat ik bedoel! En dat gebeurt mij vaak! Dus ik ben het niet met u eens!

    Groetjes, Mia Theunissen.

    M.M.Theunissen
    15/06/2015 20:47
    (9 jaren geleden)

RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties

Plaats uw reactie