Praten over het weer wordt gezien als onschuldig geklets; als een manier om contact te maken zonder echt wat zinnigs te zeggen. En soms is dat ook zo. Maar meer dan eens is weerpraat een hele serieuze aangelegenheid; zo serieus dat er, zo waar, heftige relationele conflicten door ontstaan.
Feit is namelijk dat elk mens het weer op zijn eigen manier beleeft (‘heerlijk die plensbuien’). En om het nog ingewikkelder te maken: iedereen heeft ook nog eens een uitgesproken mening over het weer. Zo kan iemand zeggen: ‘waardeloos dat het nou nooit een keer langer dan week echt mooi weer blijft’. En weer een ander zegt dan: ‘ik vind die onvoorspelbaarheid van het weer juist iets verfrissends hebben’. Psychologisch interessant is het daarom dat twee mensen een heus debat kunnen voeren over het weer; en dat terwijl het weer een natuurverschijnsel is waar de mens part nog deel aan heeft. Het weer heeft zijn eigen agenda zonder zich iets aan te trekken van wat mensen daarover denken. Desondanks hebben mensen het er voor over om elkaar te bestrijden als het gaat om een standpunt betreffende het weer. Zo zegt Marga bij herhaling: ‘ik vind het weer zo deprimerend dat ik helemaal nergens zin in heb’, waarop haar levenspartner dan reageert met: ‘je hebt altijd wel een reden om ontevreden te zijn; daar heeft het weer helemaal niets mee te maken’. Zelfs een vrolijk geluid (‘de voorspelling is vandaag gunstig’) is, meer dan eens, een voorzetje om de optimist onderuit te halen (‘hoe dom kun je zijn om die voorspellingen ook echt te geloven’). Echt menens wordt het wanneer het weer aanleiding is voor een dreigement (‘nog een paar van die koude dagen en dan ga ik naar Aruba emigreren’). Reden misschien voor de levenspartner om te zeggen: ‘waar moet je dan over klagen als het in Aruba elke dag mooi weer is’. Maar het kan nog gekker. Anneke en Kees zitten in hun zeilbootje op het meer als de wind ineens wegvalt, waarop Anneke zegt: ‘mooie boel hier’. ‘Wat bedoel je’, vraagt Kees. Anneke: ‘het was toch jouw idee om te zeilen; lekker is dat zonder wind’. ‘Alsof het mijn schuld is’, bijt Kees haar toe’. En om de sfeer helemaal om zeep te helpen, zegt Anneke: ‘nee, jij neemt nooit ergens verantwoordelijkheid voor; en dan zit ik met de ellende’. Nu zal elk gezond denkend mens wel begrijpen dat het weer als zodanig geen reden is voor een relatiecrisis. Maar feit is ook dat het weer beslist geen neutraal onderwerp is.
Het zal nu wel duidelijk zijn waarom professionele weermensen alleen feitelijke observaties proberen weer te geven ondersteund door actuele satellietbeelden. Alleen al een weerwaarschuwing (‘code geel’) kan nationale verontwaardiging uitlokken (‘belachelijk om iedereen zo ongerust te maken’).
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties