Een ramp is altijd goed voor relativerende gedachten. Dodelijke slachtoffers van een terroristische aanslag, bijvoorbeeld, doen het eigen, kleine leed als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar gevoelens van betrekkelijkheid (‘goed beschouwd heb ik niets te klagen’), zijn altijd van korte duur. En dat is maar goed ook.
Want anders zou er helemaal niets meer overblijven om voor te vechten. Probeert u zich maar eens voor te stellen wat er zou gebeuren als op alles wat u zegt een ‘wees-blij’ zou volgen. Zo zou u met uw partner willen bespreken dat hij de laatste tijd nogal weinig tijd aan de kinderen besteedt, waarop hij reageert met: ‘wees blij dat de kinderen een vader hèbben’. Of u komt bij de huisarts met een klacht dat uw haren met plukken tegelijk uitvallen, waarop hij zegt: ‘u mag allang blij zijn dat dat alles is wat uitvalt’. Ook kan het zijn dat u door een collega wordt genegeerd en dat u dit bespreekbaar wilt maken om te weten wat er zo al aan scheelt. Zo gezegd, zo gedaan; en het antwoord van uw collega is: ‘wees blij dat ik niet jouw baas ben, want anders zou het nog slechter voor je uitpakken’. Daags later merkt u dat uw nieuwe schoenen nogal knellen; en u gaat hiermee naar de winkel waar u de schoenen heeft gekocht, waarop de verkoper zegt: ‘wees toch blij dat u tenminste voelt wat het is om nieuwe schoenen te hebben’. Omdat u ondertussen aan uzelf gaat twijfelen, maakt u een afspraak bij de psycholoog die netjes vraagt wat het probleem is. U antwoordt: ‘mijn probleem is dat ik met niemand kan praten over wat mij bezighoudt; iedereen laat merken dat ik een zeur ben; en nu begin ik toch echt aan mezelf te twijfelen. De psycholoog zucht diep en zegt: ‘wees toch blij dat mensen zo eerlijk zijn om u te wijzen op uw zelfzuchtigheid; u zit toch ook niet te wachten op beleefde reacties waar de onechtheid van afdruipt, of wel dan!?
Zeker, het kan altijd erger. Maar laat u nooit met een relativerend kluitje in het riet sturen. Ook in psychologisch zin geldt: wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.
Dodelijke slachtoffers die hun eigen leed doen verdwijnen? Bijzonder.
25/11/2015 10:11
(9 jaren geleden)
geloof niet dat ik hier wat mee kan , maar ik ben al lang blij dat ik lezen kan
hans
24/11/2015 12:07
(9 jaren geleden)
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties