Om elk mens het gevoel te geven dat hij erbij hoort, wordt het tijd om alle werkidentiteiten een eervolle plek te geven. Als gewone werker met een 9-5-baan heb je er misschien nooit bij stil gestaan, maar er zijn genoeg lieden met een afwijkende werkidentiteit die ook trots zijn op wat zij doen; en dus wie zij zijn.
Zo is er een grote groep parttimers (PT); een groep die uitpuilt van de vrouwen en werk alleen niet als heilig ziet, vooral omdat zij zich ook afwisselend ‘moeder’, ‘vriendin’ of ‘liefdespartner’ willen voelen. Met de krapte op de arbeidsmarkt worden de parttimers aangespoord om fulltime te gaan werken, maar zij houden moedig vast aan hun gevoede werkidentiteit; en laten zich door niemand voor een karretje spannen. Een aparte en unieke groep is die van de Zzp’ers, de groep waar ik ook toe behoor. Elke Zzp’er heeft een eigen winkeltje en is daardoor ook meteen eigen baas, iets wat past bij zijn overheersend gevoel door niemand anders overheerst te willen worden. De Zzp’er (m/v) houdt van wisselende contacten en kan in die zin ook niet opdrachtgever-monogaam genoemd worden. Het liefst kiest hij of zij voor de beste betaler, vooral omdat hij of zij ook aan zijn of haar pensioen moet denken, maar is, in beginsel, wel voor iedereen beschikbaar die van zijn of haar diensten gebruik wil maken. Dan heb je ook de groep die vooral zijn identiteit ervaart in het vak wat hij uitoefent. Hierbij gaat het dikwijls om mensen met een lange studietijd, waardoor zij zich na jaren ‘advocaat’, ‘dokter’ of ‘ecoloog’ kunnen noemen. Maar vergis je niet, ook de ‘edelsmid’, de ‘fietsenmaker’ en de ‘kunstschilder’ kunnen zonder al te veel opleiding uitgroeien tot echte vakmensen; een specifieke groep die ik de afkorting ‘VM’ geef. De VM’er heeft niet ‘echt werk’ in de zin van ‘alleen maar werk’, maar heeft een ‘echt beroep’ in de zin van ‘een echt vak’. Zo iemand is eenvoudig te herkennen door wat op zijn visitekaartje staat: G.A Steinberg, hartspecialist. Dan is er natuurlijk die grote groep van mensen die wel werken, maar dan ook alleen maar omdat zij wel moeten; en vaak terechtkomen in baantjes die niemand anders wil hebben, zoals koffers-sjouwen, lopende-band-werk, call-center-arbeid of kersen-plukken. Het is typisch werk wat wel gedaan moet worden, maar het liefst wordt uitbesteed aan lieden die niet naar school kunnen of willen gaan. En toch is deze groep onontbeerlijk voor een werkzame samenleving en krijgen van mij de afkorting TD (tassendragers). Tot slot de ‘gewone arbeider’ (GA), tegenwoordig wat eerbiediger aangeduid met ‘timmerman’, ‘schilder’ en ‘stukadoor’, misschien wel overlappend met de VM-groep.
De meeste mensen hebben misschien wel een vaste baan (VB), maar bedenk dat er ook een hele gemeenschap is van PT/Zzp/VM/TD/GA-ers die evengoed erkenning verdienen; en er daarom ook bijhoren. De lijst van werkidentiteiten zal regelmatig moeten worden bijgewerkt.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties