Wie neurochirurg of soapactrice is, zal indruk maken omdat er een hoge status toegekend wordt aan dergelijke beroepen. Toch hoeft niemand zich te schamen met een beroep als schoonmaakster of taxichauffeur. Integendeel, wie echt trots is op zijn werk, zal evengoed waardering kunnen oogsten van de buitenwacht.
Om met die schoonmaakster te beginnen: persoonlijk heb ik het geluk een echte topper in huis te hebben: zij is zo trots op haar werk dat zij, elke keer weer, iets verzint om haar prestaties, letterlijk en figuurlijk, nog meer glans te geven. Ieder hoekje van het huis wordt minutieus onder handen genomen; en zij neemt net zoveel tijd als nodig is om echt voldaan huiswaarts te keren. Toen zij voor het eerst kwam had zij zelden een strijkijzer in handen gehad, maar inmiddels heeft zij het strijkwerk tot een ware kunst verheven. Met haar gestreken overhemden kan ik altijd goed voor de dag komen; en als ik haar complimenteer dan voedt dat de werktrots die zij graag hebben wil. Dan die taxichauffeur: net als mijn schoonmaakster maakt hij er echt werk van om goed voor de dag te komen: nooit een minuut te laat, een blinkend schone auto en altijd inschattend of het tijd is voor een praatje of juist het moment om even zijn passagiers met rust te laten. Zo iemand verdient altijd wel een pluim en dus ook een fooi; en ook dat verhoogt zijn werkplezier, dus ook de waardigheid die hij wil voelen in wat hij dagelijks doet. Nu is het natuurlijk prima wanneer iemand een carrièrepad uitstippelt en zoals dat tegenwoordig heet: de lat heel hoog legt voor zichzelf. Maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat menigeen eerder gaat voor de statusbeleving van een hoog-aangeschreven beroep dan dat hij iets van werktrots ervaart in het werk wat hij al doet; alsof het beter is om hogerop te komen dan goed te presteren op een lager niveau. Toen ik zelf afstudeerde als psycholoog werd ik gevraagd door de hoogleraar of ik interesse had om hem, op termijn, op te volgen. Wel vleiend als je voor een dergelijke positie wordt uitgenodigd, maar ik dacht: ‘als praktiserend psycholoog kom ik meer tot mijn recht; en kan ik evengoed een groot verschil maken in het leven van anderen’. Een goede vriend van mij is plastisch chirurg, maar laatst zei hij tegen mij: ‘in de tijd dat ik met mijn kaaswinkeltje op de markt stond, was ik misschien nog meer in mijn nopjes dan nu’. Hoe het jou vergaat, weet ik niet. Maar ik denk altijd: ‘ook een vakkenvuller mag trots zijn op wat hij dagelijks presteert’.
Wat je echt goed kunt, is leuk om te doen; en wat je leuk vindt om te doen, is meestal dat wat je goed kunt. Boekhouder of astrofysicus: beiden hebben evenveel reden om trots te zijn.
Er heeft nog niemand gereageerd op deze pagina.
RSS feed van de reacties op deze pagina | RSS-feed voor alle reacties